Uruzgan: Holland krijgt een "Dutch (Re)Treat" in Washington

In de Engelse taal hebben spreekwoorden met "Dutch" erin meestal geen positieve bijklank. Een "Dutch treat" vindt plaats, als je een meisje mee uit neemt en haar laat betalen. En meer in het algemeen: Iemand met de brokken laten zitten.
Zo zullen de gewaardeerde lezers van ons geliefde weekblad heel wat geginnegapt hebben om die malle "Dutch", afgebeeld op de voorpagina van de Weekly Standard van 26 december 2005 (zie boven): Een meneer uit Roosendaal, die voor de notaris zijn relatie met twee vrouwen heeft laten vastleggen, met de zegen van minister Donner. De auteur van het artikel waar deze beelden naar verwijzen, maakt echter helemaal geen grapjes. Professor Stanley Kurtz ziet er niets minder dan een samenzwering in, waarbij ongenoemde duivelse lieden dergelijke aanvallen op het monogame huwelijk en de traditionele familie bewust eerst uitgeprobeerd zouden hebben in dat gekke Holland. Net zo als de abortus, het samenlevingscontract en het homohuwelijk, die immers ook voor het eerst verschenen zijn in Holland. - Wat kun je van dergelijke verworden types anders verwachten, dan dat ze van een Afghanistan-missie óók een rommeltje zullen maken? Nee stuur dan liever Graner en Lynndie England...

Vance Serchuk van het American Enterprise Institute (AEI) in Washington werd eind 2005 in de NRC al eens aangehaald als een invloedrijke expert, in residence bij de (neo-)conservatieve denktank der denktanks in Washington. Onder de titel "Dutch Retreat?" schreef hij in het neoconservatieve agitprop-weekblad "The Weekly Standard" (d.d. 16/01/06, maar verschenen op 9 januari) een stuk over de eventuele NATO-Uruzgan-missie, waar geen woord Frans bij is.
Enkele karakteristieken van de Nederlandse bondgenoot:

• The Netherlands' skittishness (schijterigheid)
• the near-farcical indecision of a European ally in the war on terror(de bijna lachwekkende besluiteloosheid...)
• the irresponsibility of the Dutch (onverantwoordelijkheid)
• fickle partners (wispelturige partners)

En, overgaand op een register dat wij in vorige posten hierover ook al hebben bespeeld:

• all that feet-shuffling in the Netherlands could, in effect, paint a big target on the back of Dutch soldiers (al die draaikonterij..[zou er wel eens toe kunnen leiden, dat de Taliban in het bijzonder de Nederlanders te grazan gaan nemen, ziende hoe weinig achterban ze eigenlijk hebben])

Maar we hebben hier te maken met iemand, die het niet in de eerste plaats gaat om Holland-bashing. Het stuk is een onderdeel van de interne strijd in Washington. De Neoconservatieven hebben sinds eind 2004 Rumsfeld laten vallen. Diens concept van het "kleine leger" en diens afkeer van het inzetten van het Amerikaanse leger voor langdurige bezettingsaktiviteiten, gevoegd bij het verzet van het Pentagon, om zich te veel aan het Midden-Oosten te binden, heeft de toorn van de echte neoconservatieven, die van het AEI en van de Weekly Standard, opgewekt. De Nederlandse aarzelingen over Uruzgan zijn dus koren op hun molen. Het is een manier om Bush langs een omweg aan te vallen. Condoleezza Rice, die aan Bush' kant staat, heeft onlangs tijdens haar Europa-bezoek en haar optreden bij de NATO in Brussel, duidelijk gemaakt, dat NATO-engagement haar en Bush kan helpen, om de meest extreme neoconservatieven de mond te snoeren. Dat bleek een verleidelijke optie voor de Europese diplomaten: De Amerikaanse president heeft ons nodig, misschien gaat hij nu ook iets doen, als wij hem nodig hebben. Zo gemakkelijk stappen we over onze bezwaren heen. Het vage perspectief van misschien weer eens serieus te zullen worden genomen, doet alle reële bezwaren vergeten. Dàt is nu eens "onverantwoordelijk"!

Het gaat de heer Serchuk, het AEI en hun Washingtonse bondgenoten inderdaad om iets heel anders. Ze willen dat militaire acties onder duidelijke Amerikaanse leiding staan en niet worden samengesteld naar bestaande bondgenootschappen, maar naar "het doel van de missie". Er is dus bij voorbeeld wèl plaats voor Aziatische en Islamitische hulptroepen of huursoldaten, maar niet voor lieden die, bij voorbeeld omdat ze zèlf doelwit zijn van terroristische acties, wel eens op het idee zouden kunnen komen, om hun eigen beleid te gaan voeren.

Dat blijkt uit:

• contrast the cautious and bureaucracy-laden approach taken by Eurocorps, for instance, with the professional and assertive conduct of the Turkish military [bij het beheer van het ISAF-commando, HR]

Dat is een oud ideaal, daterend uit 2002, toen Perle voorstelde om het Turkse leger naar Bagdad te sturen. Lekker assertieve Turkse militairen, goed getraind bij de jarenlange onderdrukking van de Koerden.

Ik zou zeggen, laat ze het eerst maar in Washington uitvechten. De Uruzgan-missie blijkt een speelbal van infighting tussen de diverse Amerikaanse regeringsklieken. Terwijl Karzai bezig is, om een soort Dayton-akkoord met onder meer de Taliban tot stand te brengen, hoeven de Nederlanders niet de rol van Turken te gaan spelen. Wat niet afdoet aan mijn mening, dat het huidige Turkije ondersteuning verdient, toegelaten moet worden tot EU en Eurocorps en definitief behoort tot de Europese culturele en economische identiteit.

Nederland naar Uruzgan: Het betekent niet dat Washington ons met rust laat, integendeel, we worden de "têtes de turc" van de onderling bakkeleiende aanhangers van "the American Century".