Nu ook EU-Observer dagelijks op InEuropa Thuis!

Helaas is er nog geen Nederlands actueel en betrouwbaar dagelijks EU-nieuws. EU-Observer voorziet daarin, maar in het Engels en met een duidelijk accent op het noordelijk deel van Europa, geografisch zowel als politiek: Het blad heeft de neiging om Londen als het centrum van de wereld te beschouwen. Maar er is niet beter, vind ik. Vandaar, vanaf vandaag dagelijks ververst in de rechterkolom onderaan: EU-Observer! Enjoy.

Dhimmi-stand: 5.071 - Maar daalt.

De stand van het Dhimmi-gebruik is vandaag (27-02-2006) 5.071 over 30 dagen. dat is de invloed van de Dhimmi-golf van vorige week. Toch is het Dhimmi-gebruik sterk dalende. Ongeveer 20 per dag. Iets hoger dan in de maanden november-januari, maar eerder kalm te noemen.

Een Chirac-initiatief voor de EU

In de EU-Observer vandaag:

Chirac draws up wishlist of concrete EU projects

27.02.2006 - 09:49 CET| By Mark Beunderman French president Chirac is drawing up a wish-list for new EU action in concrete policy areas under the union’s existing treaties, while urging less EU interference in some tax matters.

Slim en niet slecht van de oude vos. Geen grondwet-verdrag? Dan gaan we stemmen over concrete Europese projecten die direct in het belang zijn van de gewone doorsnee Europese burger. "Het Europa van de Projecten", kortweg. Op het verlanglijstje onder andere:

• een EU rampendienst, die kan optreden zonder van VS-logistiek afhankelijk te zijn, samen met een jeugdcorps voor humanitaire hulp en Europese grensstrijdkrachten;
• Europese normen-en-waarden lessen in het voortgezet onderwijs, overal in de EU;
• versterking van het Europees veiligheids- en buitenlands beleid onder EU-buitenland-gemachtigde Xavier Solana;
• sommige belasting-bevoegdheden terug naar nationale staten (subsidiariteit).

EU-Obs en de Engelse pers zien er vooral een tegenzet in tegen de ideeën van Nicolas Sarkozy over Europa. Ik geloof eerder, dat we hier te maken hebben met een oprechte poging om de doodlopende weg die is ingeluid met de verwerping van het grondwetsverdrag in 2005 in Nederland en in frankrijk, te verlaten. Het verdrag nu opnieuw voorleggen, afgezwakt, is geen optie. Hoewel dat wel de keus was van Sarkozy.
Maar nu dingen met Europa doen die manifest alleen gezamenlijk kunnen worden geregeld en die de veiligheid van alle Europeanen vergroten, is een mooi initiatief. 't Houdt het belang van Europa levend en presenteert oplossingen waar niemand tegen kan zijn. Weg van de grondwetscrisis. De oude vos Chirac heeft gesproken.
Het zal nu iets lastiger worden voor de anti-Europese populisten om "nee" te zeggen.

Djimmis dimmen

Het gedjimmi is duidelijk aan het dimmen: Het dhimmi- of dimmi-gebruik in blogs bekend bij Technorati, daalde de laatste week spectaculair, maar blijft hoger dan voor het uitbreken van de cartojihad: 4.993, tegen 4.725 zes dagen geleden, gerekend over dertig dagen voor de peildatum.

(Om een duidelijker beeld te zien, klik op de grafiek hierboven).

(Om de exercitie zelf te herhalen en verdere ontwikkelingen te volgen, klik op de titel van deze post en je krijgt van Technorati een update!)

"Djimmi"-Statistieken: 4725 maal in blogs gebruikt

Enkele posten terug is een diskussie ontstaan met de Utrechtse blogger Frans Groenendijk. Eén van de onderwerpen is het gebruik van het woord "Djimmi" of Djimmi" voor mensen (zoals ik) die een wat genuanceerder oordeel hebben over de vraag of het nu wel zo moedig en verstandig is, om de Deense spotprenten-provocatie en de daarop gevolgde uitbuiting van frustratie-gevoelens bij moslims, te zien als een heldenstrijd rond de vrijheid van meningsuiting.

Het woord Djimmi wordt in toenemende mate door uiterst rechtse activisten gebruikt voor "meelopers", "fellow-travellers", "politiek-correcten" ten opzichte van Moslims. Het gebruik is te vergelijken met dat wat de Nazis en hun meelopers gebruikten ten aanzien van joden: "Judenfreunde". Uiterst rechts is goed vertegenwoordigd in de blog-wereld. Ik reken Frans Groenendijk daar niet toe. Ik denk dat hij de klok heeft horen luiden, maar niet zag waar de klepel aan vast zit.

Groenendijk lijkt dus niet te weten, wie het woord "djimmi" gebruiken, wie ze daarmee bedoelen en wat ze ermee willen zeggen. Daarom maar eens onderstaande grafiek. Ze is gegenereerd door Technorati op 18 februari 2006 voor het gebruik van het woord "djimmi" of "dhimmi" in blogs gedurende de afgelopen 90 dagen.

"Djimmi"-gebruik in blogs per dag
in de afgelopen 90 dagen
We zien een markante stijging van het djimmi-gebruik in de afgelopen 30 dagen, met pieken tot meer dan 50 maal per dag. Die stijging hangt uiteraard samen met de Deense spotprenten. In de lijst van blogs waarin het woord voorkomt, overheerst racistisch geschreeuw. Zelfs de nieuwe Canadese conservatieve regering, die het waagt, om naast de moslim-staten, ook de Deense provocatie te veroordelen, wordt voor "djimmi" uitgemaakt! Pim Fortuyn zaliger zou hebben kunnen spreken van de nieuwe "djimmi"-politie.

Voor mij valt het gebruik van het woord onder de vrijheid van meningsuiting. Maar ik hoop dat ik nog enige tijd zelf de vrijheid behoud, om het te registreren en er het mijne van te zeggen.

Wie zelf het "djimmi"-gebruik wil bijhouden, kan dat doen door in de zij-kolom, onder de websites, te klikken op TECHNORATI: [.....]"djimmi" OR "djimmi" [...] >>
Op 18 februari kreeg men dan een lijst van 4.725 blogs te zien, waarin, in de voorgaande 30 dagen "djimmi" voorkwam. Een aantal blogs protesteert tegen het gebruik, maar de meerderheid scheldt er lustig op los. Ernaast staat dan dit grafiekje:

Een illustratie van "bruin" denken...

VVD in clinch met Pharmaceuten en Zuivelfabrikanten

Ajaan Hirsi Ali vond het prachtig:
Dolle Denen uit het verre Aarhus die er eens even een flinke provocatie tegenaan gooiden met hun spotprenten. Ter vergoelijking kan worden gezegd, dat ze, sprekend in Berlijn, misschien nog niet wist, dat het een bewuste daad van de grote Deense conservatieve krant was geweest, om het Deense ultra-rechts wat wind uit de zeilen te nemen. "Kijk eens wat wij durven!"
Maar misschien wist ze het ook wèl, en kon het haar niets schelen. Toch moet het haar, net als mij, opgevallen zijn, hoe groot de verschillen zijn tussen de reacties in grote landen en die in de meeste kleine landen.
Grote landen, zoals de USA, maar ook historisch wereldpolitiek-betrokken naties uit Europa, zoals Engeland, Frankrijk, Spanje (en ook Duitsland, zij het met vele bijkomende historische motieven) met een publiek dat is opgegroeid in een traditie van burgerschap, waarin ook een medeverantwoordelijkheid is opgenomen voor internationale verhoudingen, hebben terughoudend gereageerd. Hetzelfde geldt voor internationale organisaties als de UN en de EU. Op die laatste komen we in dit verband nog terug.

Denemarken is, zoals Nederland, een norse-, in zichzelf teruggetrokken samenleving. Streven naar veiligheid en zekerheid, is er verbonden met negéring van de ander, en, als dat niet meer mogelijk blijkt, met harde apartheidsmaatregelen. Een groot land kan zich dat niet veroorloven. "Jullie hebben je slechte relatie met de Islamitische gemeenschappen aan jezelf te wijten!", kregen Wilders, Bart-Jan Kruyt en Pastors te horen van de delegatie van het Washingtonse neoconservatieve AEI, die ze via de Burkestichting in juni 2005 naar Nederland hadden laten komen. Keken die even op hun neus! Hetzelfde krijgt (Deense premier) Fogh Rasmussen nu, voor en achter de schermen ook te horen van zijn Europese en Amerikaanse beschermheren.

Rasmussen en de directie van "Jyllands Posten" zijn dus al in hun schulp gekropen, mopperend dat ze als het "erop aan komt" in de steek worden gelaten. Bush en Condi Rice laten ze met rust, maar ze hebben het gevoel, dat ze wel vrij kunnen schieten op de UN en de EU. En natuurlijk ook op de grotere Europese landen. Daarrmee is de kous voor hen af, want ze zijn erin geslaagd om de schuld bij anderen te leggen.

"Woest goed verhaal"
Maar dat geldt natuurlijk niet voor Hirsi Ali. Die neemt zulke dingen serieus. En gelukkig heeft ze in Nederland een medestander, het ongeleide projectiel Jozias van Aartsen, die Ali's stellingname "een woest goed verhaal" noemde. Hirsi Ali heeft zelf uiteraard geen tijd om Balkenende zelf te interpelleren wegens diens "slappe stellingname". En Jozias heeft blijkbaar vergeten om een briefje in te vullen voor het wekelijkse vragenuurtje in de Kamer.
Hè, wat jammer nou! Foutje. Kan gebeuren. Maar Nederland zal, onder aanvoering van de VVD, pal staan voor de vrijheid van meningsuiting. Hier zijn geen compromissen (alleen foutjes) mogelijk!
Allereerst moet de onsolidaire houding van Europese ondernemingen in landen als Saoedi-Arabië, waar Deense producten worden geboycot, wat tot dagelijks miljoenenverlies leidt bij die arme Denen, fors worden aangepakt, te beginnen in Nederland. Geen vervanging van Deense produkten door Nederlandse!

Hoogervorst heeft een aanwijzing doen uitgaan naar de Nederlandse Pharmaceutische producenten en exporteurs, dat tot nader order elke uitvoer naar de landen die deelnemen aan de boykot van Denemarken dient te worden gestopt. En hetzelfde geldt voor grote ondernemingen als Campina-Melkunie, wier export naar het Midden-Oosten ongeveer anderhalf keer zo groot is als die van Denemarken.
Pharma-commissaris Frits Bolkestein ('Beste Els'), hoewel warm voorstander van de Hirsi-Ali benadering, verklaarde, boven het lawaai van de Poolse loodgieters in zijn Franse tweede huis uit, dat hij hierdoor in een moeilijk filosofisch dilemma was komen te verkeren. "Als voorstander van het thuisland-beginsel, ben ik als ondernemer geneigd om geen rekening te houden met door anderen veroorzaakte marktverstoringen. Zeker niet, als die tot omzetvergroting leiden.

Bolkestein: "Markt en Moraal moeten beide hun eigen loop hebben"
Wat dat betreft, is er, zo doceert hij, een verschil tussen mechanisme en moraal. Markt is een mechanisme, moraal is een ethiek. Beide moeten hun vrije loop hebben. Mechanismen lopen vast, als de moraal zich er mee bemoeit. Omgekeerd is dat minder het geval. Reeds in mijn boek (1991) over de filosofie van het liberalisme heb ik gewezen op het gebrek aan moraal, dus ethiek, inherent aan liberalisme en socialisme. Ik heb toen voorgesteld (op suggestie van mijn toenmalige medewerker Kinneging), om als VVD te voorzien in deze leemte, door een vrijzinnig Christendom te koppelen aan het Liberale gedachtengoed in Nederland. Uiteraard zonder negatieve consequenties, zoals Multatuli zou hebben gezegd, voor de "dividenden der Nederlandsche Handel Maatschappij".

Als oud-directielid van Shell, zo vervolgt Bolkestein, zou ik er ook op willen wijzen, dat er geen Deen is, die er aan denkt om ons te vragen ons- en hen-zelf in de vingers te snijden door de activiteiten van dat concern in Saoudi-Arabië en omliggende landen te stoppen. Maar ik blijf het met Jozias eens, dat Hirsi Ali een consequent en electoraal profijtelijk verhaal, met de nadruk op dat laatste woord, heeft gehouden. Daar zou het, zoals gebruikelijk, bij hebben moeten blijven."

Klompen en Smörrebröd voor Arafat
Dat geldt niet voor de in woestheid ontketende Jozias. Op suggestie van Wilders, die verklaarde dat dìt nu was wat hij bedoelde met "liberale jihad", financierde de Burke-Stichting een ongebruikelijk spoed-bezoek van beide politici aan de heer Jasser Arafat, die zoals bekend, sedert enige tijd noodgedwongen op een moeilijk toegankelijke plek verblijft.
Van de Palestijnse leider is immers bekend, dat hij een goede grap weet te waarderen. Gewapend met 73 grote Deense smoerrebroeden en 73 paar Nederlandse klompen (voor Arafat zelf en de veronderstelde 72 maagden in zijn gezelschap) beoogde Van Aartsen een fotosessie, die de islamisten van Hamas en de Mollahs van Iran het schaamrood naar de kaken zou doen vliegen. Hoewel de ontmoeting geanimeerd verliep (zie foto), moest Arafat zich toch verontschuldigen: sinds zijn voedselvergiftiging gebruikt hij geen buitenlandse produkten meer en een hardnekkige eeltknobbel op zijn rechtervoet verhinderde hem om de klompen aan te trekken.
Hoewel de missie slechts een gedeeltelijk succes mag worden genoemd, is VVD-leider vol vertrouwen, dat hij binnenkort zijn aanvoerderschap in een leiderschap zal mogen omzetten. Minister Verdonk is alvast begonnen om het bijbehorende feestmaal te bereiden:"Deze kok maakt scherpe spijzen", zo grapte een handenwrijvende Zalm in afwachting van het grote liberale feest. "Maar het hoort bij onze cultuur dat we nergens wegblijven, waar gratis te eten valt. dat zouden die moslims ook eens in hun oren moeten knopen!"
Het Nederlands Permanent Beraad in de Pharmaceutische Sector en het Verbond van Nederlandse Zuivelbereiders overwegen, om een klacht in te dienen bij Europees Commissaris Smit-Kroes wegens marktverstorend handelen. Afhandeling daarvan zal nog wel enige tijd in beslag nemen. "We zijn niet bang voor onze verkiezingskas", verklaarde de woordvoerder van de VVD-voorzitter, "we hebben nog altijd de bouwsector en het onroerend goed".

Tariq Ramadan : "Het is tijd om onze redelijke stem te verheffen."

Hier volgt m'n tweede hint in de Mohammed-karikaturen-diskussie, en het komt opnieuw uit Der Spiegen-OnLine (E): Interview with Muslim Leader Tariq Ramadan on the Caricature Conflict: "We Have to Turn Up the Volume of Reason" - 2 - International - SPIEGEL ONLINE - News (9 februari).

Tariq Ramadan (Genève) is kleinzoon van één van de oprichters van de Egyptische Moslimbroederschap. Dat neemt absoluut niet weg, dat hij, zonder zich ooit expliciet van de sectarische kanten van die beweging af te keren, sinds jaren instaat voor een modern, gematigd, intellectueel gezond, integreren van moslims in de westeuropese samenleving.
In Frankrijk, maar ook in de V.S., waar vorig jaar de regering Ramadan's benoeming als visiting professor aan een katholieke universiteit verijdelde, is hij vaak omstreden geweest. In Nederland discussieerde hij onlangs voor een grote Rotterdamse zaal vol moslim-immigranten met Abou JahJah van de AEL.

De verschillen tussen die beiden, die daar aan het licht traden, bevestigen zich in het verschil tussen hun beider reakties in het cartoon-conflict.
Jahjah nam de provokatie direct aan en zette een tegencampagne met antisemitische cartoons op, net als bij voorbeeld de Iraanse regering. Ramadan laat een heel ander geluid horen. Hij doet een beroep op weldenkende westeuropese leiders en intellectuelen, van wie hij zich deel voelt, of ze dat nu willen of niet, om uit hun linkse schuilkerken te komen en hun stem te verheffen tegen het al te gemakkelijke populisme. En tegelijk doet hij hetzelfde aan de grote meerderheid van moslim-immigranten in West-Europa, die zich Europeaan voelen, om de machinaties van de Jahjahs en de dictatoriale regimes van het Midden-Oosten te doorzien, en zich niet door hen te laten gebruiken. Slot van het interview, Ramadan:

"The cartoon conflict provides the Iranian government -- which postures as the defender of the Muslim world against the West -- with legitimacy. We as free citizens and democrats need to stand between the two extremist sides -- between the Iranians and those calling for war against Iran. We need to stand between the people who are prophets of a very dark tomorrow. If we end up with a clash of civilizations, we are both going to lose. If there is a dialogue of civilizations, then we are both going to win. We have to realize that whether we win or lose, we are going to do it together."

't Enige is, dat de gewone moslim en de gewone autochtone achterstandsbuurtbewoner, niets hebben aan een "dialoog tussen beschavingen" (of: "culturen", zoals in NL sinds Fortuyn met een nog vager woord wordt gezegd). Tenminste, als die dialoog niet voortkomt uit het gewoon samen oplossen van dagelijkse problemen. Dat te stimuleren, zou de taak moeten zijn van gemeentebesturen als het Rotterdamse. Het Rotterdamse 'Islam-debat' pretendeerde zo een eerste soort dialoog te zijn, en schoot dus over de dagelijkse problematiek heen. De deelnemers van beide kanten praatten dus langs elkaar heen en verlieten de diskussiezalen met oude- of versterkte- vooroordelen.

In Europa zijn er veel steden, die daaraan, tegen de kille wind van xenofobie en discriminatie in, heel veel doen. Ook in de wijken van Rotterdam, trouwens. Maar waar ik steeds sterker de noodzaak van voel, dat is, wat Ramadan zegt, dat redelijke stemmen zich verheffen, in de aanval gaan tegen de extremistische gekten van twee kanten.
Het zijn de mensen van de praktijk, die de autoriteit hebben, om de zeloten die nu het hoogste woord voeren, hun plek te wijzen.

De Cartoon Jihad: Vuil spel in Denemarken en bij de Islamisten. Maar het had ook Nederland kunnen zijn...

Niet Nederland werd het Jutland van Europa, maar Jutland kreeg, waaraan Nederland, achteraf gezien, maar juist ontsnapte (tot nu toe): Radikale Islamisten, gesteund door een paar opportunistische Islamitische regeringen, kregen de kans om hunnerzijds frustratie om te zetten in een echte cultuur-strijd.

De cartoons komen me de keel uit. Daar praat ik niet over. En ook niet over de hypocriete verontwaardiging van Arabische politici, noch over het gecontroleerde geweld tegen ambassades e.d.

Nee, ik wil vanavond alvast even wijzen op de veruit beste informatie die ik tot nu toe tegenkwam, over de Deense achtergronden van de karikaturen-streek. Het is afkomstig van Salon.com en verscheen vandaag op de Engelstalige site van het Duitse weekblad Der Spiegel. De auteur is de naar Amerika geëmigreerde Deen Jytte Klausen: Cartoon Jihad: Rotten Judgment in the State of Denmark.
Jytte Klausen is politicologie-professor aan de Brandeis University en auteur van "The Islamic Challenge: Politics and Religion in Western Europe."

Citaat:

Het Deense blad dat de Mohammed-cartoons afdrukte, wilde rotzooi trappen -- en de regering wilde een cultuurstrijd. Ze kregen meer dan hun zin.

Banners

Een kijkje bij mij thuis, bureau, 7 februari 2006...

Frans G.: Voor het laatst...

De Utrechtse gemeenteraadverkiezingslijst van "Luis in de Pels" heeft Frans Groenendijk eruit gegooid wegens meningsverschillen over diens standpunt ten aanzien van moslims. Bravo voor de Luis! Alles te lezen op: INN,RNC: Idealistic not naive, realistic not cynical.
Met een aantekening: F.G. blijft nog wel op nummer 6 van de lijst staan, want de lijst kan niet meer veranderd worden. Mocht de lijst 6 zetels halen, dan gaat Frans alleen in de Raad, als hij op zijn eigen naam meer dan de kiesdeler zou hebben gehaald.
We kunnen er nu dus wel een punt achter zetten, wat FG betreft.
Groenendijk gaat wel gewoon door. Hij mengt zich uiteraard in het koor van verontwaardigden over de moslim-reacties op de Deense spotprenten. En lieden zoals ik, die proberen om niet te vervallen in gelijkhebberij en die een provokatie van een echte issue weten te onderscheiden, noemt hij "dhimmis".
Djimmis zijn de niet-moslims, zoals die in Egypte werden getolereerd, nadat dat land zich tot de Islam had bekeerd. Op Amerikaanse nationalistische websites ("nordic" en andere germaanse rommel) wordt deze term gebruikt voor "politiek-correcte" intellectuelen. Zoals op "dhimmi-watch", waar onder anderen de beruchte Eindhovense libertair-kapitalistische racist P. Verkooijen, nu naar de US geëmigreerd, te keer gaat.

Over en sluiten!

Rotterdam weert arme nieuwkomers

De kogel is weer een beetje verder door de kerk: In Nederland worden mensen, hoewel volstrekt legaal in het land, geweerd uit bepaalde woongebieden. Wonen is niet meer een recht, maar een gunst. Al kun je de huur betalen, je mag er toch niet in.

In de praktijk is dit een maatregel, die gericht is tegen de instroom van immigranten. Maar omdat je in Nederland niet naar ras, ethniciteit, geslacht of godsdienst mag discrimineren (Grondwet), is er wat op gevonden: Leg een inkomenseis vast. Gezinshereniging van Marokkanen en Turken, want daar gaat het alleen om, wordt zo weer wat moeilijker gemaakt. In elk geval duurder. En vergeet de Antillianen ook niet.

Het begint in Rotterdam. De stad van de "zeven geboden". (Zie voorvorige post). De andere grote steden zullen zich wel gedwongen voelen om te volgen. Ik weet het: Het is allemaal niet splinternieuw - via het plaatsingsbeleid van woningbouwcorporaties wordt er al lang gediscrimineerd. Maar het is een stap te ver. Ik denk, dat een procedure bij het Europese Hof tegen deze praktijken, nu wel een goede kans maakt. Of anders een veroordeling door het Europese Hof van de Mensenrechten in Straatsburg, al heeft dat geen rechtskracht.

In de NRC Handelsblad van 3 februari lezen we hierover het volgende:

Met inzet ‘Rotterdamwet’

Rotterdam weert arme nieuwkomers


Door een onzer redacteuren

Rotterdam, 3 febr. Rotterdam gaat ‘kansarme nieuwkomers’ weren uit de wijken Tarwewijk, Hillesluis, Carnisse en Oud-Charlois. Dit kan de gemeente doen, doordat vorig jaar het parlement instemde met de ‘Rotterdamwet’.

Dankzij deze wet kunnen sinds 1 januari 2006 alle (grote) steden in bepaalde, door het gemeentebestuur aangewezen wijken, nieuwkomers weren die niet meer dan een bijstandsuitkering hebben. Nieuwkomers die een huurhuis zoeken, moeten een inkomen hebben uit werk (studiefinanciering of pensioen mag ook) of langer dan zes jaar in de gemeente wonen.

Wel moeten elke keer dat een gemeente een gebied aanwijst, de verantwoordelijke minister en de gemeenteraad met die keuze instemmen. Dat moet voor Tarwewijk, Hillesluis, Carnisse en Oud-Charlois nog gebeuren. Het voorstel betreft 20.000 (goedkope) huurwoningen.

De Wet Bijzondere Maatregelen Grootstedelijke Problematiek, zoals de wet officieel heet, kwam tot stand na een noodkreet uit Rotterdam. Deze stad gaat gebukt onder een aanhoudende toestroom van kansarme, vaak allochtone nieuwkomers, wat zorgt voor een snelle verloedering van bepaalde wijken. De toestroom is een direct gevolg van de woningvoorraad van Rotterdam: veel goedkope huurwoningen, weinig koopwoningen.

Het is misschien goed, om er even aan te herinneren, dat al die goedkope huurwoningen er zijn gekomen, omdat eigen bouw en koop-flats al aan het begin van de vorige eeuw onbetaalbaar waren voor een heel groot deel van de bevolking. Dat is nog steeds zo. Voor volkshuisvesting (en trouwens ook voor medische zorg, pensioenen en onderwijs) werkt de 'markt' nu eenmaal niet. Honderd jaar geleden, had men die massa slechtbetaalde mensen nog nodig voor de industrie, de handel, de haven en de overheidsdiensten. Daarom werd er 'hygiene' opgelegd en daar werd in geïnvesteerd:

• medische zorg, opdat de arbeidskracht langer beschikbaar bleef en besmettelijke ziekten, zoals cholera, niet ook de betere buurten bereikten
• volksonderwijs, zodat er waardevoller arbeidskrachten kwamen, die -bovendien- zich 'beschaafder' zouden gaan gedragen,
• en, dus, lichte, luchtige, menswaardige woningen, die, vanwege het nog gebrekkige transport, niet al te ver van de werkplekken mochten verwijderd zijn.

Maar NU is dat niet meer nodig: Er zijn geen bedrijven meer die om massale werkkracht vragen. En veel werkgelegenheid is weggetrokken, naar weiland-industriegebieden. Dus wat doen die lieden, die van de bijstand leven eigenlijk nog in onze stad? "Middeldure" koopwoningen moeten er komen! Dan rotten ze wel op.

Rotterdam: Oprotstad

Het is niet alleen 'Leefbaar Rotterdam' dat hierachter zit. Het initiatief tot de 'Rotterdamwet is genomen door een deelraad met PvdA-kleur (Dominic Schreijer). Eerst de Tweede Kamer, daarna de Eerste -, hebben deze wet behandeld en aangenomen. De Raad van State heeft er geen bezwaar tegen gemaakt. Het is de ware doorbraak van de Nederlandse- , hypocriete, versie van ruimtelijke discriminatie.

De stadswijken en straten van Rotterdam, die, als het zijn zin krijgt, in de praktijk verboden zullen zijn voor verdere vestiging van immigranten. Het gaat om vier buurten van Rotterdam-Zuid en enkele straten.

Als pleister op de wonde, wordt er nadrukkelijk op de investeringen in stadsvernieuwing gewezen:

Het stadsbestuur onderstreepte gisteren dat de huisvestingsvergunning-nieuwe-stijl slechts één van de maatregelen is om wijken te verbeteren. „Tarwewijk, Hillesluis, Carnisse en Oud-Charlois zijn ook aangewezen als economische kansenzone, in de wijken zijn interventieteams actief en huisjesmelkers worden aangepakt.” De gemeente verwacht dat door het „tijdelijk ontzien” van de vier wijken door toepassing van de Rotterdamwet „het sociale en economische klimaat zal verbeteren”.

Behalve door toepassing van de nieuwe wet, gaat de stad de verloedering ook tegen door het bouwbeleid. De afgelopen drie jaar is begonnen aan de bouw van (middel)dure woningen. Ook wordt nieuwbouw versneld uitgevoerd.

De verslaggever verraadt iets van zijn of haar weerzin tegen deze Rotterdamse stadspolitiek, door ook aan te geven, welke bestuurlijke prioriteiten blijkbaar tussen de wal en het schip zijn geraakt:

81 van de 88 targets die het Rotterdamse college zich vier jaar geleden heeft gesteld, worden gehaald. Niet gehaald werd een hogere uitstroom uit de bijstand, het bouwen van penthouses op bestaande woningen en het verbeteren van taalvaardigheid van nieuwkomers.

Nu kan Rotterdam er zelf weinig aan doen, gegeven de regels en de gebrekkige, centraal aangestuurde, arbeidstoeleiding, dat er maar weinig mensen 'uit' de Bijstand geraken. Voor het gebrek aan 'penthouses' (dus extra verdiepingen op woonflats) kunnen de Rotterdamse vastgoedontwikkelaars verantwoordelijk worden gesteld. Maar die 'taalvaardigheid', hoe zit het daarmee? Het lijkt erop, dat men daarmee maar wat gewacht heeft: De leerlingen zullen met de jaren toch wel naar elders vertrekken...

Afghanistan: Nederland gaat...

Vandaag ontving ik volgend bericht als PvdA-lid:

PvdA	Bericht
Aan:	Alle leden en belangstellenden van de PvdA. Klik hier voor meer informatie over uw gegevens. Uw relatienummer: [...]
Datum:	3 februari 2006
	Geachte heer Riethof, Deze week heeft de Partij van de Arbeid-fractie ingestemd met het sturen van een missie naar Afghanistan. Voor ons gaf uiteindelijk de doorslag dat we ervan overtuigd zijn dat we, hoe moeilijk ook, in Afghanistan iets kunnen betekenen voor de Afghaanse bevolking. De operatie in Afghanistan wordt geleid door de Verenigde Naties, door Kofi Annan. De Partij van de Arbeid hecht aan internationale solidariteit en heeft een lange traditie van steun aan militaire missies die op een internationaal-rechtelijk deugende manier, en dus met instemming van de Verenigde Naties, worden geleid. Toch hebben we niet zonder slag of stoot ingestemd met de missie. De PvdA-fractie heeft zeer kritisch gekeken naar het besluit van het kabinet en drie eisen op tafel gelegd. Ten eerste moesten we er zeker van zijn dat we de Afghanen echt zouden kunnen helpen, dat het geen kansloze missie zou zijn. Ten tweede moest de commandant van onze troepen in ons gebied op cruciale momenten de baas kunnen zijn en moest de behandeling van krijgsgevangenen goed geregeld worden. Ten derde moest het kabinet als één man achter de missie staan. Onze soldaten hebben er namelijk recht op zich eenduidig gesteund te weten. Dit laatste - de noodzakelijke eenheid van het kabinetsbeleid - hebben we in het Kamerdebat afgedwongen. Maar ook bij de andere twee punten is het kabinet ons tegemoet gekomen. Allereerst bleek uit de rapporten van de inlichtingendiensten dat de missie wel degelijk kans van slagen heeft, hoewel het gevaarlijk is in Afghanistan. De doelstelling van stabilisatie, het hand in hand creëren van een veilige omgeving en het opbouwen van een begin van behoorlijk bestuur, is niet onmogelijk. We maken ons geen illusies. Het zal moeilijk gaan, de resultaten zullen langzaam komen, er zullen vele tegenslagen zijn, maar het kan wel En als die mogelijkheid ook echt bestaat, dan moeten we er niet voor terugschrikken. Internationale solidariteit wordt wel een heel hol begrip als we afhaken als het moeilijk wordt. Ook op het tweede punt bleek dat onze aanpak vruchten afwierp. Er zijn sluitende afspraken gemaakt met de Afghaanse autoriteiten waardoor eventuele gevangenen worden bezocht door het Rode Kruis en gevolgd door de Nederlandse autoriteiten. Daarbij gaat het erom dat de krijgsgevangenen volgens het internationale recht worden behandeld. De afgelopen week is ook duidelijk geworden dat de commandant van onze troepen acties van de Amerikanen in zijn gebied kan tegenhouden. Dit is precies wat wij vroegen, het vermindert de veiligheidsrisico's voor de Nederlanders en verhoogt de slagingskansen voor het opbouwwerk van de Nederlanders, waardoor we de Afghanen kunnen helpen en de internationale rechtsorde kunnen versterken. De PvdA weet dat Nederland niet altijd en overal iedereen kan helpen. Dat kan van een klein land als Nederland niet verwacht worden. Maar de missie in Afghanistan heeft een voorgeschiedenis. Na de terroristische aanslagen van 11 september 2001 ontstond wereldwijde steun om onder leiding van de Verenigde Naties de broeinesten van terroristen in Afghanistan binnen te vallen. Door nu weg te gaan uit Afghanistan zouden we dat kleine beetje hoop op betere tijden bij de Afghaanse bevolking meteen weer inleveren aan de Taliban Nu het mogelijk blijkt om de Afghanen, hoe moeilijk ook, te helpen, vinden wij dat we dat dan ook moeten doen. Wouter Bos, fractievoorzitter Tweede Kamer

Allereerst: Waardering voor de snelle en doeltreffende manier, waarop tegenwoordig de partijleden worden betrokken bij dergelijke kwesties.
Ik vond ook, dat in de gecompliceerde omgeving waarin de fractie moest werken, er een goed resultaat is geboekt. Zo moet de PvdA oppositie voeren! De hypocriete manier, waarop het kabinet-Balkenende is omgegaan met deze kwestie, is door het optreden van de fractie duidelijk naar voren gekomen. Het opportunisme van D66 (zie ook de ingezonden brief van Lousewies van der Laan en Bert Bakker in de Financial Times) is vakkundig onschadelijk gemaakt.

Maar de missie-zelf?
Ten aanzien van de Amerikanen is, voorzover ik kan zien, NIETS bereikt. Enduring Freedom en ISAF blijven dus door elkaar lopen. Dat wordt nog verergerd door het feit, dat ook Nederlandse troepen aan EF deelnemen, onder Amerikaans bevel. Ik had willen horen, dat EF niets te zoeken heeft in Uruzgan, daar er geen Al-Qaeda aanwezigheid is, en nauwelijks Taliban.
De gouverneur van de provincie is ene Jan Mohammed, familie van Karzai, de president. Deze vroegere CIA-stooge, gezworen vijand van de Taliban, maar corrupt, gewelddadig en handelend als een maffialeider, zou worden afgezet door Karzai, voordat de Nederlanders in Uruzgan komen. Ook daarvan is in de brief geen sprake.
Er valt dus nog het een en ander op te helderen over de voorwaarden waaronder deze missie plaats zal vinden.
Wij blijven op onze qui-vive.
In elk geval, moet de Nederlandse pers nu echt worden toegelaten tot het gebied.
Afghanen en/of Amerikanen hebben dat tot nu toe verboden.