We volgden hier en op At Home in Europe en in In Europa zu Hause al enige tijd de discussie over de noodzaak om aan de grote (en kleine) Europese telecom-maatschappijen een maximimum-tarief op te leggen voor de zogenaamde "roaming charges", bellen met je mobieltje (bij voorbeeld op vakantie) vanuit een ander EU-land naar huis, of oproepen (en sms-en) ontvangen daarvandaan.
Zoals vrijwel iedereen weet, kosten die telefonische kontakten een fortuin. 1 Euro per minuut, of meer, is regel. De telecom-maatschappijen halen daaruit ruwweg eenderde van hun winst. Die hele tariefstelling is onzin. Het kost -technisch- even weinig moeite om een oproep via een buitenlandse provider door te verbinden, als die via een regio op het eigen net. De maatschappijen maken gebruik van het feit dat de telecom-concessies nationaal worden verleend. Daardoor zijn er kunstmlatige grenzen geschapen, die kunnen worden benut, om de klanten extra zwaar te belasten.
Toegegeven, de Europese Commissie doet niet veel tegen de uitwassen van de marktwerking. Dat is, trouwens, wat haar door de regeringen is opgedragen in Lissabon-2001.
Maar er is in elk geval één uitzondering: Dat is Viviane Reding, de Zweedse commissaris voor IT. Ze heeft (net als overigens de zeer liberale commissaris Bolkestein in een vorige commissie deed met betrekking tot de tarieven van de banken voor intereuropese overboekingen), de TeleComs de wacht aangezegd en een maximum-tarief vastgesteld voor "roaming".
In eerste instantie (vergadering in maart) waren de EU-telecom-ministers accoord, gevolgd door de competente commissie van het Europese Parlement.
De tarieven zouden worden gebonden aan een maximum van 30 à 35 eurocent per minuut voor een uitgezonden oproep en maximaal 20 ct per minuut voor een ontvangen oproep. Dat is heel wat minder dan de 100 eurocent of meer die het nu kost.
Maar plotseling heeft het Duitse voorzitterschap van de EU zich bedacht en volgt (grotendeels) de onzinnige redenering van de telecoms. Deze lmaatsten hebben al veel moeten inleveren. Niemand heeft meer vertrouwen in hun belofte om "onder elkaar" de tarieven te verlagen.
Hun laatste redenering: "vertraging", overgangstarieven, lijkt nu toch de instemming van de regeringen die het laatste woord hebben, te krijgen.
Dat is niet anders dan SCHANDELIJK. Al twee jaar lang hebben de maatschappijen zich op de maatregel kunnen vooirbereiden. Eigenlijk zou de maatregel met terugwerkende kracht moeten worden ingevoerd en zouden de maatschappijen moeten worden gedwongen om aan hun klanten het teveel betaalde terug te storten. Maar niets daarvan: Evenzo vrolijk roept men de noodzaak van een "overgangsperiode" aan en VERDUBBELT de maximum-tarieven!
Hier gaat het om de laatste fase van een consument-vriendelijk gevecht, dat al bijna door de EC gewonnen leek. Nu is het nodig, dat vakbonden, consumentenorganisaties en actiecomités zich laten horen en nationale parlementen moeten hun regeringen ter verantwoording roepen over het standpunt dat ze straks in de Europese Raad gaan innemen.
Komt het ervan? Ik ben benieuwd.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten