21 april 2007

NRC begint (eindelijk) afbraak PVV

Laten we niet gelijkhebberig zijn. Het is niet belangrijk dat wij het al lang wisten. Belangrijk is, dat -eindelijk- een stukje grote pers, de NRC in dit geval, erop wijst: de Wilders-beweging is ondemocratisch, autocratisch, "dictatuur".

Alle mooie woorden over directe democratie, "zeggen wat je denkt", enzovoort - ze vallen weg, als je ziet wat de NRC vandaag publiceert:

Alleen Wilders lid PVV

Je mag de PVV sponsoren, je mag vrijwilliger zijn en je mag er op
stemmen. Maar lid worden mag niet. „Gewoon dictatuur dus.”
Paul en Nemesis, op twee blogs, verbazen zich over het feit dat ze geen lid van de PVV kunnen worden. NRC:

Geert Wilders vernieuwt de politiek. Het is de eerste keer in de parlementaire geschiedenis dat een politieke partij in de Tweede Kamer zit die geen leden heeft.

De internetsite van Wilders’ Partij voor de Vrijheid (PVV) roept wel op om donateur te worden. Wie vrijwilliger wil zijn, is ook welkom, net als alle kiezers. Maar lid worden, dat mag niet.

Hoe kan dat? De Kieswet stelt immers nogal strikte voorwaarden aan de structuur van partijen die aan verkiezingen willen meedoen?

In november 2004 stapte Wilders het kantoor van notaris Margot Dussel in Rotterdam binnen om de Stichting Groep Wilders op te richten. De stichting beoogt volgens de statuten „het bevorderen van het uitdragen van de politieke en maatschappelijke standpunten, zoals deze door de heer Geert Wilders voornoemd, zijn uitgedragen en in de toekomst zullen worden uitgedragen.”

Geert Wilders is de enige bestuurder. De statuten geven hem het recht opvolgende bestuursleden te benoemen, voor het moment dat hij zou aftreden. De benoemingen kan hij zonder opgaaf van redenen altijd herroepen.
Maar een stichting (met één (1) bestuurlid) mag niet aan verkiezingen meedoen.

De wetgever veronderstelt dat verenigingen, omdat ze leden hebben, geworteld zijn in de samenleving.

Dat is de reden waarom Geert Wilders en de Stichting Groep Wilders in maart 2005 samen de Vereniging Groep Wilders oprichtten. De vereniging ijvert voor „een vrij, welvarend en onafhankelijk Nederland.” Enig bestuurslid is, net als bij de stichting, Geert Wilders. Het is deze vereniging die onder de naam Partij voor de Vrijheid negen zetels haalde.

We zijn in Nederland nogal snel in het veroordelen van Italiaanse en Franse toestanden: Berlusconi met zijn "Forza Italia"-partij, gebaseerd op het geld van B.'s mediaconcern; de Franse UMP-partij (partij van de presidentiële meerderheid). Terecht. Wantoestanden!

Maar de Franse kieswetgeving is heel wat strikter dan de Nederlandse- als het gaat om financiële bijdragen van ondernemingen en andere supporters.

In Nederland kon het gebeuren, dat in 2002 de Fortuyn-beweging vrijwel geheel werd gefinancierd door onroerend-goed bezitters en -speculanten. Een gat in de wet, dat nog steeds niet is geheeld.

Waarom? We denken, dat de VVD (en wellicht in mindere mate, het CDA) er tussen 2002 en nu veel moeite mee hadden om iets te vinden dat hun financiering onderscheidt van die van populistische partijen...

Geen krantenartikel zonder academische ondersteuning:

„De PVV is van Wilders. Hij is gewoon de baas”, concludeert de Groningse hoogleraar staatsrecht D.J. Elzinga. „De kwalificaties autoritair en niet-democratisch kun je van
toepassing verklaren, maar juridisch gezien is er geen probleem. Een vereniging moet twee oprichters hebben en minimaal één lid. Daar voldoet hij aan.”
Minder academisch is het buitenlid van de Amerikaanse neoconservatieven, Bart-Jan Spruyt:

Waarom wil Wilders geen leden? Bart Jan Spruyt, oprichter van de conservatieve denktank Edmund Burke Stichting, was actief voor de partij, maar stapte op uit onvrede met het beleid en de inhoud. Spruyt: „Wilders wil geen toestroom van mensen die lid kunnen worden van de vereniging uit angst voor taferelen zoals bij de LPF.”

En natuurlijk is er ook een academicus, die gronden vindt om één en ander goed te praten:

Professor R. Andeweg, hoogleraar empirische politicologie aan de Universiteit Leiden, ontwaart „een autocratisch geleide partij onder het mom van een vereniging”. Wilders moet zich volgens Andeweg in bochten wringen om aan de verenigingseis te voldoen.

„Maar die eis is ook niet meer van deze tijd”, vindt Andeweg. „Politieke partijen als grote verenigingen zijn op hun retour. Er is niets dat zo gewantrouwd wordt door burgers als het verschijnsel politieke partij. En een gewoon lid heeft ook bij verenigingen niet altijd invloed. De overheid moet die organisatie-eis loslaten. Dan kunnen creatieve, nieuwe vormen ontstaan die beter bij deze tijd passen. Waarom mogen geen stichtingen, BV’s of natuurlijke personen meedoen?”

Ja, natuurlijk! Daar hadden we nog helemaal niet aan gedacht. Talpa b.v., de bv's van Joop van den Ende, die van -hoe heettie ook weer- de grote crimineel met hartproblemen, de Stichting voor het Ongeboren Kind, de Burke-Stichting - ze moeten allemaal kunnen meedoen, met eigen geld, met geld van de pharmaceutische industrie, met drugsgeld en met advocaten die werken met "no-cure, no-pay"!
Dàt is nog eens een echte democratisering, nietwaar?
Andeweg: „Uiteindelijk is het aan de kiezers en niet aan de wetgever om te bepalen op wat voor soort partij men wil stemmen. Ik zou zelf niet voor zo’n organisatie kiezen. Maar waarom moeten wij mensen die wel op een autocratisch geleide partij willen stemmen daar vanaf houden?”
- Nou, bij voorbeeld, omdat zo een "partij" de mensen voor het lapje houdt, zou ik zeggen. Men stemt in beginsel een keer in de vier jaar. Na het stemmen, begint de "partij" te werken aan haar èchte taken.
De LPF, bij voorbeeld, -ik signaleerde het bij de verkiezingen van 2004-, voegde niets toe aan het 'gedachtengoed' van Pim Fortuyn, behalve een liefdesverklaring aan de onroerend-goed magnaten. En handelde dienovereenkomstig.
Bij voorbeeld in Rotterdam, waar, om immigranten uit volkswijken te verdrijven, gemeentebezit voor een appel en een ei werd verkocht aan onroerend-goed-speculanten, van wie werd verwacht dat ze dure flats zouden terugbouwen. Wat ze tot nu toe weinig deden.

Zich verlaten op de overheidssubsidies, wordt minder interessant, zodra het bedrijfsleven met grote bijdragen over de brug komt. De NRC:

Ondertussen houdt de overheid vast aan de verenigingseis en beloont dat. Een partij met meer dan duizend leden krijgt subsidie. De PVV heeft geen aanvraag ingediend, meldt het ministerie van Binnenlandse Zaken. Had de PVV voldoende leden, dan ontving de partij dit jaar 637.533 euro. Dat bedrag is exclusief de subsidie voor een wetenschappelijke bureau en een jongerenorganisatie. „Geen subsidie, dat is de prijs die Wilders moet betalen”, zegt professor Elzinga.

Geen probleem, blijkbaar, voor Wilders. Hoewel de Nederlandse en Amerikaanse subsidies (via het American Enterprise Institute, dat hem niet zag zitten) zijn neus voorbijgaan, zit hij, met onbekende grote geldgevers, blijkbaar toch 'op rozen'.

De fractie van Wilders krijgt wel geld van de Tweede Kamer. Dit jaar is dat 1.152.000 euro, bestemd voor medewerkers en andere kosten. Het bedrag gaat naar de Stichting Ondersteuning Tweede Kamerfractie Partij voor de Vrijheid. Deze stichting is het enige orgaan waarin Wilders macht deelt. Hij is voorzitter; de Kamerleden Hero Brinkman en Raymond de Roon zijn secretaris en penningmeester.

Wie zijn toch die onbekende magnaten, die Wilders subsidiëren?

Zonder subsidie was Wilders vóór de verkiezingen aangewezen op giften van particulieren en bedrijven. Wie dat zijn, heeft hij nooit bekend gemaakt.

Hoogleraar Andeweg vindt dat Wilders opening van zaken moet geven. „De samenleving mag transparantie van financiering en organisatie eisen. Politieke partijen zouden in aanloop naar verkiezingen actief kenbaar moeten maken hoe ze aan hun geld komen en hoe hun partij in elkaar steekt.”

Bart-Jan Spruyt weet het blijkbaar ook niet. Wat hij wèl denkt te weten, is, dat, na zijn vertrek bij Wilders, de geldstroom dunner werd:
Het geld stroomde in 2005 binnen, weet Bart Jan Spruyt. „Wilders gaf een lezing voor een Rotterdamse businessclub. De zaal zat vol en Wilders werd toegejuicht. Hij haalde ruim een ton op. Een jaar later vroeg dezelfde club hem nogmaals. Toen waren er veel minder mensen, die bovendien kritisch waren. Ze vonden het maar niks dat Wilders het alleen over de islam had, en ze vonden het niks dat hij niet met Marco Pastors en Joost Eerdmans wilde samenwerken. Die avond kreeg hij niet meer dan pakweg drieduizend euro.”

Je wordt er bijna vrolijk van, als je ziet, dat Wilders Spruyt en zijn neocons, met eigen wapenen verslaat:

Dat hij niet meedeed aan de Statenverkiezingen past bij zijn vrees de regie kwijt te raken. Voor zijn besluit om geen echte vereniging op te richten, niet te kiezen voor subsidie en geen wetenschappelijk bureau te willen, geldt hetzelfde. Dat zou een kantoortje zijn geworden waar hij geen totale greep op heeft. Het heeft allemaal met elkaar te maken.”

Immers, het politieke buro van de washingtonse neoconservatieven past ook liever politieke onthouding toe, dan zich overgeven aan onberekenbare sponsors. De koppige Venlonaar wil een zuivere liberale jihad. Daar passen geen neoconservatieve intriges in.
Jammer voor de firma van de Weekly Standard. Maar een gelukje voor de Nederlandse Binnenlandse Veiligheid. Wilders zal nog gemakkelijker worden afgebroken dan Janmaat.

Maar, waar blijft in godesnaam een Nederlandse wetgeving tegen ondemocratische sponsoring van politieke bewegingen?
Moet dat soms ook wachten op Europese regelgeving? Die laatste komt er zeker, om schandalen in landen als Bulgarije, Roemenië, Slowakije in te dammen.

Nederland - gidsland? Lamenietlachen!

Powered by ScribeFire.

1 opmerking:

Choinowski zei

Goed overzicht. Die wereld waar Wilders in leeft is verbazingwekkend.

Related Posts with Thumbnails