Omringd door walgelijke zonnebrillen, bijt Jan Peter Balkenende in het (Baluchti woestijn-) stof. (Klik op de foto, om de design-brillen goed te zien, courtesy NRC-Handelsblad, 28/8/06).Jan Peter heeft de New York Times gehaald met zijn bezoek aan het Nederlandse NATO-ISAF contingent in Tarin Kowt, Uruzgan. Zij het via een persconferentie met president Hamid Karzai, die zich bitter beklaagde over Pakistan (en de dekking die de US aan dat regime geven).
Pakistan zou zijn oude verbindingen met de Taliban gebruiken, om tribale opstanden in het Zuiden van het land aan te wakkeren. Aanknopingspunt daarvoor is de corruptie in Kabul, die voor een groot deel de schuld is van de Amerikaanse praktijken. (Zie artikel van Ann Jones, geciteerd in Legal Alien @ NY).
Wat is er werkelijk aan de hand?
De bergstammen van zuidwest-Pakistan en Baluchistan, samen met die van Pashtun-country in Zuid-Afghanistan, zijn, zoals alle bergstammen en -clans (denk aan Schotten, Zwitsers, enz.) erg gesteld op hun onafhankelijkheid. India steunt het onafhankelijkheidsstreven van bij voorbeeld de Baluchis, om het pakistaanse leger wat af te leiden van Kashmir. De Pakistaanse ISI, daarin tot voor kort geholpen door de CIA, ondersteunt daarentegen het orthodoxe Islamisme, de Taliban dus, maar ook andere Sharia-adepten, gebruik makend van de ontevredenheid van terzijdegeschoven clanleiders en opiumtelers.
Doordat de Amerikanen aan Karzai geen kans hebben gegeven, om tot een nationaal akkoord te komen met lokale clanhoofden, is iedereen boos en opstandig. En wie opstandig is, wordt "Taliban" of "Al Qaeda" genoemd.
De terreurbombardementen die door de Amerikanen zijn begonnen, worden voortgezet door de Engelsen en Australiërs in Helmand en Kandahar. Nederlandse en Duitse militaire officieren, niet zo happig op het "opbouwwerk" waarvoor ze eigenlijk zijn uitgezonden, dringen erop aan, om mee te mogen doen met het prijsschieten op "Talibaan".
Dat gaat dus helemaal de verkeerde kant op. Dat Uruzgan "rustig" zou blijven, is een illusie. De hele bevolking zal zich gaan verweren tegen de "indringers". ISAF krijgt dezelfde behandeling als het Russische leger, indertijd.
De Europese legereenheden zouden gezamenlijk, nu de Amerikanen ter plekke geen poot meer hebben om op te staan, een snel te formuleren gemeenschappelijke EU-pacificatie-politiek, in overleg met de Karzai-regering, moeten gaan uitvoeren: praten met de plaatselijke clan-leiders, ontwikkelingsprojecten op kleine schaal uitvoeren ter versterking van de economie en de samenhang in de gebieden, niet tegen, maar met de bestaande leiders. Zodoende, krijgen de Taliban daar geen munitie meer: de welvaart komt van elders.
Is er, ergens in een Brussels hoekje, nog genoeg diplomatieke moed, om zoiets op poten te zetten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten