Crisis Christendemocratie destabiliseert Europa: Frankrijk, Duitsland, Italië, België, Nederland.

Saluut van Eurlings aan Verhagen, Arnhem, 2.10.10

Bij gebrek aan eigen inbreng, klampt de Christendemocratie in diverse landen van Europa zich vast aan modieuze trends. De dramatische verliezen aan stemmen vertalen zich in opportunistische bondgenootschappen met twijfelachtige partners.

Nederland
Deze ontwikkeling zette zich al vroeger in dan het jaar 2002. Maar het was toen, dat in Nederland de CDA-hopeful J.P.Balkenende een soort non-agressiepact sloot met de populist Pim Fortuyn, om na de verkiezingen de macht onderling te verdelen. Het lukte, en na 8 jaar oppositie-lijden, werd het CDA opnieuw Nederland's grootste partij dank zij de stemmen van velen, die Fortuyn en zijn "partij" (LPF) vol malloten te ver vonden gaan, maar die hadden begrepen, dat Fortuyn (als hij niet vermoord was geweest) met het CDA had willen regeren. Daarmee kwam in het land een rechts verbond aan de macht, bestaande uit de conservatieven van de VVD, de erfgenamen van Pim Fortuyn (LPF) en het triomferende CDA.
Ondanks pogingen om "waarden en normen" bovenaan de prioriteitenlijst te plaatsen, bleef het zieltogende christendemocratische element vrijwel onzichtbaar en loste na 2007 op in een ongewenst verbond met de sociaaldemocraten van de PvdA. Balkenende en het CDA werden daarop keihard afgerekend bij de verkiezingen in mei 2010. De partij ging van 40 naar 21 zetels in het 150 zetels tellende parlement en werd de vierde in grootte na de conservatieven van de VVD (31), de sociaaldemocraten van de PvdA (30) en de rechtspopulisten van Wilders' PVV (24).
België
Ook in België (Vlaanderen) verdwenen in 1999 de Christendemocraten van het CD&V uit de regering. Vanaf 2001 werd onder leiding van de jonge Yves Leterme gezocht naar nieuw bloed in de vorm van een "kartel-overeenkomst" met een van de Vlaams-Nationalistische formaties, het NV-A van de humorloze Geert Bourgois en de coming man Bart Dewever. In 2005 had dat succes in de Vlaamse regio en in 2007 vierden Leterme en Bart Dewever uitbundig hun gezamenlijke verkiezingsoverwinning in een zaaltje vol NV-A leeuwenvlaggen. Bij de formatie van een nieuwe regering in België, bleek al spoedig, dat Leterme en diens CD&V niet in staat waren, om zich uit de omhelzing van NV-A te bevrijden en sinds begin-2009 sukkelt een caretakers-kabinet onder leiding van de uitgebluste Leterme aan het hoofd van een desintegrerend land.
De Franstalige christendemocraten hebben een originele mimicry gekozen. Het CDH, onder leiding van Joëlle Milquet, noemt zich "humanistisch" en refereert minder dan de franstalige Groenen van Ecolo aan het Christendom. Vaste bondgenoor van de in Wallonië oppermachtige socialisten, handhaaft het CdH zich als gematigde vleugel van progressief en verarmd Walenland.
Frankrijk
In Frankrijk werd de ooit machtige christelijke middenpartij fijngemalen tussen haar rechtse voorkeuren, dus bondgenootschappen met de meerderheid van de gaullisten, en de noodzaak om aan een achterban van verarmde boeren en verlichte gelovigen een sociaal gezicht te tonen. Na diverse splitsingen, zit het grootste deel van de gezeten Dickerdacks bij Sarkozy's UMP en volgt een minderheid de pathetische wendingen van François Bayrou. Bayrou hoopt een sleutelpositie te kunnen innemen, met zijn geslonken aanhang, tussen de twee blokken in de Franse politiek, het conservatieve- en het door de socialistische partij gedomineerde. van christelijke inspiratie is weinig of geen sprake meer. Des te meer van politiek opportunisme, zoals dat genadeloos aan de kaak werd gesteld door daniël Cohn-Bendit van de Franse Groene Partij bij de Europese verkiezingen van 2009.
Duitsland
Waar zijn de tijden van Adenauer's CDU en Franz-Josef Strauss' CSU? Dank zij grote onvrede met Gerhard Schröder's achtjarig bewind, werd de combinatie CDU-CSU in 2006 de grootste, maar moest met de sociaaldemocraten regeren. In 2010 kwam de SPD er opnieuw niet aan te pas en ontstond er een kleine meerderheid, om met de liberalen van de FDP te gaan regeren. Dat deed Angela Merkel, en het bekomt haar heel slecht. De christendemocratie is landelijk van boven de 30% naar ongeveer 20% gezakt. Door nederlagen in grote bondsstaten als Nordrhein-Westfalen, heeft de christen-liberale regering de meerderheid in de Eerste Kamer, de Bundesrat, verloren. De CDU-CSU zijn er nog niet aan toe, om, zoals in Frankrijk en de Benelux, zich te gaan vastklampen aan populistische bewegingen. Nog houdt het democratisch fatsoen, zoals het na 1945 is opgelegd, stand. Getuige de rede van de nieuwe CDU-bondspresident Wulff, gisteren bij de herdenking van de Duitse hereniging in 1990. Maar wat gaat er inde plaats komen van de afbrokkelende CDU-CSU?
Italië
In de tweede helft van de veertiger jaren, en opnieuw in het midden van de zeventiger jaren, werd de Italiaanse Democrazia Cristiana met massieve hulp van westerse bondgenoten in het zadel geholpen en gehouden tegenover de dreiging van regeringsdeelname van de machtige en gematigde Communistische Partij van Italië. Begin van de negentiger jaren was dat blijkbaar niet meer nodig. De gecorrumpeerde oude garde van de DC verdween bijna spoorloos, evenals die van de even gecorrumpeerde sociaaldemocratische partij van Nenni c.s. Italië werd overgelaten aan de aartspopulist Berlusconi, die de meerderheid van de oude DC wist in te lijven. Ironischerwijze, zijn het nu nog slechts de ex-neofascisten van Fini, die binnen de rechtse meerderheid weerstand bieden aan "il Cavaliere'. De kerk beperkt zich tot wat pruttelen, als Berlusconi weer eens uitglijdt.

Zonder de protestanten tekort te willen doen, is het toch vooral de katholieke stelling, dat de maatschappij niet beheerst dient te worden door winstbejag, die vanaf het begin van de twintigste eeuw aan de Westeuropese christendemocratie vleugels heeft gegeven. De sociale markt-ordening, met een maatschappelijk middenveld dat excessen van het monopolisme voorkomt, was een halve eeuw lang de vertaling daarvan en de sociaaldemocratie heeft zich in hoge mate daarbij aangesloten.
Toen in de tachtiger jaren onder Reagan en Thatcher de kille egocentrische maatschappelijke ordening weer de overhand kreeg, had de christendemocratie daarop geen sluitend antwoord.

Een nieuwe generatie christendemocraten, waarvan Balkenende, Leterme, Bayrou en hun Duitse- en Italiaanse collega's de vertegenwoordigers zijn, bekent zich 100% tot de zogenaamde vrije en onsolidaire marktordening, neemt de populistische en nationalistische, zelfs racistische, modes van de dag over. De christendemocratie heeft afgedaan als stabiliserende factor in de continentale Europese wereld. Erger nog, ze klemt zich in haar doodsstrijd vast aan duistere nationalistische en suprematistische bewegingen, legitimeert die en vergroot de democratische crisis. Bij de slepende regeringsonderhandelingen in België bij voorbeeld, weigert de relatief nog altijd grote CD&V om zich los te maken van de overdreven Vlaams-Nationalistische eisen van het NV-A. Daarmee maakt ze een Vlaams meerderheidsfront van "redelijkheid" van Socialisten, CD-ers, groenen en liberalen onmogelijk. Naar het schijnt, alleen omdat ze bang is, nog meer kiezers ann Dewever te verliezen.

Een voorlopig hoogtepunt bij het stervend christendemocratisch opportunisme, werd in het Nederlandse Arnhem bereikt op 2 oktober 2010. Het CDA, bijna gehalveerd bij de laatste verkiezingen, bekeerde zich met twee-derde meerderheid, tot een ronduit rechts regeringsprogram, gelardeerd met racistische pesterijen jegens moslims uit de koker van Wilders' Stichting PVV, wiens 24 kamerleden via "gedoogsteun" de regering in het zadel kunnen houden of wegsturen.

Een symbool van de nieuwe a-culturele en a-solidaire mentaliteit vormde op het congres de aftredende CDA-minister van Verkeer, Camiel Eurlings, die het bestond, om een soort militair saluut aan de interim-partijleider Verhagen te brengen. De christendemocratie vaardigt niet meer mensen met een geweten-, maar mensen met een hang naar hiërarchie en blinde gehoorzaamheid, af naar parlement en regering.
De Wildersen, Dewevers, Berlusconis, Sarkozys en straks wellicht de Sarrazins, doen daar hun voordeel mee.

En begrijp me goed: Deze ontwikkeling heeft niets te maken met het Christendom an Sich. Net zo min als de misdadige akties van Al-Qaeda iets te maken hebben met de Islam an Sich. Godsdienstige normen en waarden behoeven geen aparte partijen, net zo min als niet-godsdienstige humanistische waarden. Politiek gaat over keuzes, die verkozen mensen moeten maken vanuit de waarden die ze delen met hun kiezers. Niemand heeft de moraal in pacht. De tegenwoordige Christendemocraten geven een slecht voorbeeld.
. .

Europa heeft een nieuwe vertegenxoordiger in de VS; Wilders!

Ik kan er niet omheen, te erkennen dat het best knap gedaan is door Geert Wilders (en/of door de spindoctorij die achter hem zit), de laatste dagen.

Juist toen hij dreigde opgesloten te raken in het Hollandse geven-en-nemen van het maandenlange formatie- annex gedoog-proces, wist hij de aandacht af te leiden met een nieuwe welgemikte provocatie: Gaan spreken op de SIOA-anti Cordoba Centrum demonstratie op 9/11 in New York City.

Vlucht voor de realiteit
Als bij toverslag, gaat het niet meer over de 18 miljard bezuinigingen (zonder lastenverhoging) op allerlei zaken die voor Henk en Ingrid belangrijk zijn. Wilders’ beloofde steun aan beperking van uitkeringsrechten, huurtoeslagen, kinderopvang, thuiszorg en medische zorg, om er maar een paar te noemen, zijn evenzoveel bommen onder de eenheid in zijn “fractie” en onder de steun die hij van de door hem misleide kiezers geniet. Die bommen zijn voorlopig nu even van tafel. Het gaat weer over Wilders zelf.
Dat schijnt de bedoeling te zijn, althans. Met zijn Duitse initiatief in een vorige formatiefase (gaan spreken in Berlijn op 2 oktober op een bijeenkomst die wordt georganiseerd door de Duitse haat-blog PI), had Wilders minder succes.

Schandelijk misbruik van het verdriet van de 9/11 slachtoffers
Bijna geen Nederlandse journalist, commentator of politicus, die nagaat, waarom het in New York werkelijk gaat: Een initiatief van dialoog- en integratie-gerichte moslims voor een cultureel centrum, niet OP, maar in de buurt van Ground Zero, waarin onder andere een islamitisch gebedscentrum is opgenomen. De New York Times van 8 augustus geeft een achtergrondartikel, waarin de groeiende brutaliteit van de Amerikaanse moslimhaters wordt beschreven: Eerst gebruikten ze drogredenen als “architectuur past niet in onze woonomgeving”, en dergelijke. Nu komen ze er openlijk voor uit, dat moslims per definitie “On-Amerikaans” zouden zijn. Zoals een commentator schreef: “Het is walgelijk, dat de moslim-bashers nu over de ruggen van de familieleden van de 9/11 slachtoffers heen, hun agitatie doordrijven.”

Ik betoog hier steeds, dat de angst- en haat-zaaierij weinig of niets met de Islam en de veronderstelde “achterlijkheid” van moslims te maken heeft. De moslims zijn gewoon op het ogenblik het gemakkelijkste doelwit voor demagogen, die zich als “verlosser” willen stylen. Inclusief het Lijden dat Verlossers in de Christelijke en Shia-tradities zich nu eenmaal ook moeten kunnen toe-eigenen. Rond 1950 waren het de Communisten en hun geestverwanten, die het doelwit waren van de heksenjacht van Senator McCarthy en zijn HUAC (House Committee for Un-American Activities). Het woord “Socialist” is nog altijd taboe in de VS: Je moet “liberal” zeggen. Nog eerder waren het uiteraaard de negers (zwarten) die als een “on-integreerbare” tsunami werden gezien, en, om u de gelegenheid te geven om “Godwin!” te roepen: de Joden, zij het dan vooral in Europa. Maar wat niet is, kan nog (terug-)komen.

De verplichte disclaimer
Laat ik hier nog even ook de verplicht geworden “disclaimer” invoegen: Ik wil helemaal niet beweren, dat alle moslims, communisten, zwarten en Joden lieverdjes zijn/waren. Nu en vroeger liepen en lopen er bij deze categorieën evenveel terroristen, misdadigers, verkrachters en ethnic cleaners rond als bij andere “cultuur”-groepen, Christenen inbegrepen. En ja hoor, bij alle genoemde gewelddadige fanatiekelingen zijn er steeds opnieuw, die zich beroepen op hun godsdienst, respectievelijk culturele tradities of ras, om hun gedrag en daden te rechtvaardigen. Dat geldt trouwens evengoed voor niet-godsdienstige fanatici, zoals sommige anarchisten en libertairen.

Wat hierboven staat, mag je van Wilders en zijn voorgangers niet zeggen. Dan ben je een “cultuurrelativist”, en liefst nog een “eliaire” ook. Hitler (godwin!) en Stalin (vanaf 1935)  gebruikten in plaats van “cultuurrelativist” het woord “cosmopoliet”. Dat betrof  joden, die immers in beginsel “heimatlos” waren samen met hun niet-joodse vrienden. Hele beroepsgroepen, zoals sociologen, economen, psychiaters en in het geval van Stalin ook artsen (het zgn. “artsencomplot” 1949) werden verdacht gemaakt en in de ban gedaan. In een volgende fase probeert de racistische demagoog te bewijzen, dat de “meelopers” van dergelijke groepen het volk bewust misleiden, omdat ze deel zouden uitmaken van een wereldcomplot, in het huidige geval, om de sharia in Europa en Amerika in te voeren. De hoax van de “Wijzen van Zion” (Tsaristisch-Nazistisch, eind 19e eeuw), en die van de zgn. alom aanwezige Moslimbroederschap, moeten dat aantonen. Als je verder in de geschiedenis teruggaat, kom je dergelijke angst- en haatzaaierij steeds opnieuw tegen. Tegen de vrijmetselaars (18e-19e eeuw), tegen de protestanten en tegen het Vaticaan en, om maar niet verder te graven, tegen de “heksen” (15e- en 16e eeuw). Die laatste wordt achteraf begrepen als een verzet tegen de moderne tijd, waarin de vrouw een min of meer gelijkwaardige rol aan die van de man ging spelen.
Ziehier dus het patroon: angst voor- en verzet tegen-, veranderingen wordt opgepakt door zelfbenoemde “verlossers”, dan een zondebok zoeken en die vervolgens demoniseren.

Terug naar Geert Wilders.
Zodra het concreet dreigt te worden en oplossingen in zicht komen voor werkelijk bestaande problemen, begint hij te spartelen als een duivel in een wijwatervat. New York 9/11 is voor hem een zorgvuldig voorbereide vlucht naar voren.
De “socialisten” worden in het PVV-program al gelijkgesteld met nationaal-socialisten. (Wij schreven daar over. Niemand pakt het in Holland op.) Nu hij officieel van mening mag verschillen met zijn toekomstige regeringspartners over het karakter van de Islam, kan hij ongestraft de terroristische aanval van Al-Qaeda op het WTC en het Pentagon omschrijven als: “EEN MISDAAD van DE ISLAM”. Aangezien de Nazis volgens hem en zijn PI- en Geller bondgenoten, door de Islam werden geïnspireerd (de fameuze Mufti van Jeruzalem) en eigenlijk bij uitstek “socialisten” waren, zijn alle progressieven, iedereen die op matiging aandringt, dus ook misdadigers.
Bij PI gaat dat erin als koek, natuurlijk. De loodzware last van de Duitse “Kollektivschuld” aan de holocaust, kan worden afgeschoven op socialisten en moslims. “En kijk eens hoe ze nu weer opnieuw samenspannen!”Maar ook de talrijke “jongste-dag” fanatici in de VS weten er weg mee. Armageddon staat voor de deur!

Bovenstaande redenering kun je natuurlijk niet genoeg herhalen. Ze heeft de “zwakte”, dat ze rekening houdt met het feit, dat de geschiedenis, de maatschappij, enzovoort, gecompliceerd zijn. Maar ze heeft het enorme voordeel, dat ze niet gemakkelijk te weerleggen valt.
Echter, om het “tij te keren” is ze onvoldoende: Er zit geen aantrekkelijk alternatief in voor de rassencultuur-demagogie. Ze spreekt niet van de echte problemen, waar “Henk en Ingrid” mee te maken krijgen op hun werk, in hun buurt en op school. Ze kan maar al te gemakkelijk, ook al is dat onrechtvaardig, worden afgedaan als “elitaire praatjes”.

Geen problemen ontkennen, maar oplossingen aandragen
Toch bestaan er genoeg voorbeelden van bereikte oplossingen voor de immigratie- en cultuur-spanningen. Het probleem is, dat die kleinschalig zijn. Ze zijn te vinden in stadsbuurten in heel Europa (en in de VS ook), waar men gekozen heeft voor wat men in Nederland de “Vogelaar”-aanpak is gaan noemen. In plaats van alleen te zoeken naar problemen en die met politie- en repressie-maatregelen te bestrijden, kijkt men ook naar de mogelijkheden, naar de ongebruikte kracht, van de verschillende bevolkingsgroepen, samen en afzonderlijk, in een immigratiewijk. Daarom was de benaming “krachtwijken” helemaal zo slecht niet gekozen.

Day-to-day emancipation: It Works!
Een simpel voorbeeld: In een Rotterdamse wijk klagen de (oudere, want hun kinderen zitten met hun kroost in een Vinex-wijk) autochtone bewoners erover, dat de bakker, de slager en de groenteboer er niet meer zijn, zodat het niet meer “gezellig” is en men zich op zichzelf voelt teruggeworpen. “We komen nauwelijks de deur meer uit”. In de wijk zijn er echter twee Turkse groenteboeren met prima verse en gedifferentiëerde aanvoer, drie Marokkaanse slagers, die voor de liefhebbers ook varkensvlees verkopen en twee allochtone bakkerij-winkels, plus een avondwinkel, gerund door Pakistanen. Die hebben de ruimte gekregen, omdat Albert Heijn en zelfs de Aldi het niet meer zien zitten, want er is te weinig koopkracht. Bengalezen drijven sinds een aantal jaren een stomerij. De lokale ontwikkelingsprojectleider vond samen met de “marinier” (politieman) van de buurt een uitweg: Excursie van de oudjes naar Friese dorpen, waar geen donkerhuidige lieden zich gevestigd hebben. Ontmoeting met de plaatselijke bevolking. De Friezen hebben helemaal geen plek meer om iets te kopen in hun dorp. Terug naar Rotterdam. Gesprekken met de lokale middenstand: aanbod meer aanpassen aan de mogelijke klanten. De groepen bij elkaar gebracht. De autochtonen hebben begrepen, dat alleen dank zij de immigratie en de ondernemingszin van de immigranten, er überhaupt nog buurtwinkels zijn. De middenstanders zijn blij met meer klandizie. Wederzijdse aanpassing. Het kost even tijd, maar de vriendelijke zoon van de Turkse groenteboer die twee keer per week de bestelling van oude Henk en oude Ingrid komt opnemen en bezorgen, wordt een huisvriend. De schoonzoon van Henk vindt voor hem een baan die recht doet aan zijn opleiding aan het HBO tot computerspecialist.
Dat dus.

Deze Henk en Ingrid stemmen geen PVV meer en hun Vinex-kinderen ook niet. Vader Özgun, de groenteboer, heeft de praatjes van de “Kalief van Keulen” niet meer nodig. Hij voelt zich eindelijk aanvaard op de plek waar hij werkt en woont. De Paul Scheffers (PvdA, helaas) van deze tijd hebben het mis, als ze zeggen, dat de inspanningen voor integratie alleen en uitsluitend van de immigranten en hun kinderen moeten komen. Het zijn moeilijke perspectiefwisselingen van twee of meer kanten. Dat het succes heeft, bewijst de studie van het Sociaal-Cultureel Planbureau van december 2009. Vrijwel overal waar in Nederland op die manier actie is ondernomen, blijken de bewoners zich gelukkiger en veiliger te voelen. De stemmers op Wilders komen uit woonplekken, waar de immigranten (nog) NIET zijn komen wonen. Waar de angst heerst.

Tony Judt, de een paar dagen geleden te vroeg gestorven Britse historicus/filosoof analyseert, beter dan ik het kan, de ziekte van deze tijd in zijn laatste boek Het Land is Moe, verhandeling over onze ontevredenheid (Contact, 239 pp, €19,95). Hij schetst de contouren van een democratisch, sociaal-democratisch, alternatief voor de compradoreneconomie van deze tijd. Maar het zijn alleen de contouren. Gelukkig is de Nederlandse vertaling prompt gekomen. Anders dan de recensente in NRC-Handelsblad, vind ik Judts boek inspirerend. (Overweeg ook: De vergeten twintigste eeuw.) Maar het is, opnieuw, niet genoeg.
Back to Basics!
Mijn referentie, vergeef me mijn ouderdom, is de campagne, die we in 1962/63 o
pzetten, om de door koude-oorlogs-rhetoriek platgeslagen mensen te mobiliseren. Voor meer vrijheid, tegen de Vietnam-oorlog. Wilders is alleen te verslaan, door naar zijn kiezers toe te gaan en eerlijk met hen te spreken over de problemen en hun mogelijke (niet: fantastische) oplossingen. De oplossing van het Wilders-probleem ligt hier en niet elders. Ik gruw van de afwachtende mentaliteit van degenen die in Nederland verantwoordelijkheid dragen, maar die niet opnemen. De management-boeken-lezers die de linkse schuilkerken bevolken, kortom. En ook de SP, die schaamteloos, jarenlang en tot voor kort, de mensen misleidde over de Europese Unie. Ze zijn, de SP, buitenproportioneel afgestraft door Wilders in 2009, die hun concept gauw heeft overgenomen en nu een anti-Nederlandse en populistische afvaardiging in het Europese parlement heeft, die een schande voor ons allemaal is.

Wat te doen, dus?
Eén van de achilleshielen van de komende bruine formatie VVD-PVV-CDA is de Eerste Kamer. Die wordt getrapt verkozen via de provinciale staten in 12 provincies. Volgend jaar maart. Een idee: Teach-Ins organiseren in alle provincies, de leugens van Wilders en zijn kornuiten aan de kaak stellen, alternatieven bespreken. Wat vijftig jaar geleden kon, kan nu nog steeds.

From Krapuul, the victory starts!

This is my personal opinion. The call to action is mine, not authorized by Krapuul. But I feel, there is urgency. Wilders can be stopped only here. Take away his legitimization by democratic means. In the absence of courageous politicians, ACT!!

Previously published at Krapuul and at De Lage Landen and, consequently, At Home in Europe (Euractiv).

Commentaren bij de uitkomst van de Nederlandse verkiezingen - Wilders: No Way!

(PVV-uitslagen per gemeente in NL, bron: NRC)

Juist over het randje van een parlementaire meerderheid, dreigt de verkiezingswinnaar VVD (31 zetels op 150) een coalitie te sluiten met de andere winnaar, de PVV van Geert Wilders (24/150) en de smadelijk verslagen Christendemocraten van het CDA (van 41 naar 21/150). De theocratisch-protestantse en vrouwonvriendelijke randgroep SGP (2/150) heeft aangekondigd, een dergelijke coalitie -onder voorwaarden- te willen steunen.
De morele winnaars, de sociaaldemocraten van de PvdA (30/150), de sociaal-liberalen van D66 (10/150) en de links-liberalen van Groenlinks (10/150), alsmede de teruggekomen linkse socialisten van de SP (15/150) hebben voorlopig het nakijken.

Maar er is nog niets definitief vastgelegd. 
De Nederlandse regeringsvorming is altijd een langdurig en ingewikkeld proces.
Sinds 1945 zijn er 26 regeringen geweest met een gemiddelde zittingsduur van 2,5 jaar. Daar tussendoor is in totaal 6,5 jaar (!) verloren met stoelendansen rond regeringsformaties.
De koninklijke opdracht aan VVD-senaatsfractievoorzitter Uri Rosenthal, om de mogelijkheden van een "stabiele" regering met de VVD en de PVV te verkennen, kan twee dingen betekenen.

• A. De VVD ziet werkelijk mogelijkheden, om met een plotseling poeslieve Wilders een coalitie te vormen en het CDA daarin mee te nemen als junior-partner.
• B. Men weet niet zo goed, hoe zich van Wilders te bevrijden, zonder inhoudelijk met zijn racistische program in discussie te gaan. Daarom zoekt men niet-inhoudelijke barrières, waardoor men straks opgelucht zou kunnen zeggen: "Jammer, maar helaars, dan in godsnaam maar Paars".

In het geval van A., breekt "de pleuris uit". Als Uri en Marc tenminste rechtdoor opstomen naar zo een combinatie. Nette liberalen binnen de eigen VVD en een hele rij sociaal-georienteerde Christendemocraten, onder wie oud-premier Dries Van Agt en oud-minister van Financiën en oud-Eurocommissaris Andriessen, hebben al aangekondigd, dat ze een dergelijke coalitie niet zullen meemaken. Het wordt wellicht iets anders, als VVD en CDA maandenlang de PvdA aan het lijntje gaan houden, en de stem des volks zich zal neerleggen bij een coalitie "Bruin I". Dat zou zo ongeveer in september voor elkaar kunnen komen.

Uit de schaarse berichten over de (in-)formatie, kun je opmaken, dat de VVD het vooral zoekt in de onder B. genoemde niet-inhoudelijke punten. Voorbeeld: "Doet halve PVV-dissident Hero Brinkman wel mee?" - Wilders haast zich om te bevestigen dat H.B. loyaal is aan de PVV, dus aan hemzelf. Daarmee is de 78/150 steun in het parlement voor de schijn weer gered.

Een volgend punt: De Eerste Kamer (de Senaat, voor onze Belgische lezers). De EK wordt eens in de 4 jaar voor de helft vernieuwd met leden die door de provinciale afgevaardigden worden gekozen. Volgend jaar zijn er provinciale verkiezingen. Nu zit er geen enkele PVV-er in de EK. Een Bruine regering zou er dus in de minderheid zijn. "Doet de PVV aan de volgende EK-verkiezingen mee?" vraagt Rutte (VVD). Want met Wilders weet je het nooit. Bij de gemeenteraadsverkiezingen deed hij maar in 2 van de ruim 450 gemeenten mee, omdat hij geen betrouwbare kandidaten kon vinden.
Het antwoord op die laatste vraag wordt nog afgewacht. Rutte zou kunnen overwegen, om de tijd tot na de eerstvolgende EK-vernieuwing af te wachten, om pas na de intrede van PVVers in de EK enkele PVV-discrimatoire voorstellen erdoor te jagen.


Het is opmerkelijk, dat de VVD (en de nieuwe CDA-leider Maxime Verhagen) geen woord vuil maken aan de absoluut onaanvaardbare eisen van de PVV op het gebied van de grondwet, de mensenrechten, Europa, en de buitenlandse politiek van Nederland. 

Mensen discrimineren volgens hun "wortels" is niets minder dan: RACISME
Immers,

• Wilders eist dat Nederland in alles het Israël van Likud en Jisraël Beteinu volgt. NATO- en EU-bondgenoten hebben het nakijken. Iran moet worden gebombardeerd. Palestijnen, of ze nu Hamas, PLO of christelijk zijn, moeten naar Jordanië verhuizen. Kortom, Nederland moet zich in de voorhoede scharen van een totale oorlog tegen de Islam. (Bronnen: PVV-program, Wilders' toespraken in Florida en Kopenhagen, 2009.) Kortom, de droom van die heldhaftige Nederlandse Srebrenica-brigade in een "clash of civilisations"?.
• De Europese gemeenschap wordt in zijn huidige vorm door Wilders afgewezen. Roemenië en Bulgarije moeten eruit. Turkije mag nooit toetreden. De EU moet worden omgezet in een zuivere economische (vrije-markt) overeenkomst tussen staten. De (te) grote PVV-fractie die Nederland sinds 2009 naar het EP afvaardigt, verenigt zich in de praktijk met de grootste eurosceptici en ultra-rechts. Pure afbraak-politiek. Toegejuicht door de ultra-rechtse republikeinse vrienden van W. in de VS.
• De PVV eist in zijn program een aanvulling op artikel 1 van de Nederlandse grondwet, waarin zou moeten worden bepaald, dat alleen wie zijn/haar "wortels" in zoiets als "de joods-christelijk-humanistische cultuur" heeft, een echte Nederlandse burger kan zijn. De anderen zijn verdacht. Zeker als ze uit een land komen, waar de Islam belangrijk is. Het gaat hem en ons hier om het begrip "wortels". Wilders beweert voortdurend bij hoog en bij laag dat hij niets tegen moslims heeft, maar alleen de Islam veroordeelt als een "fascistische ideologie". Maar met die "wortels" verraadt hij zich als een racist, pardon, ethnicist. Je kunt een christelijke Palestijn, een hindoeistische of christelijke Indonesiër zijn, ja zelfs een Antilliaan van de Nederlandse Antillen zijn, waar de eerste koran bij wijze van spreken nog moet worden ingevoerd, - voor Wilders ben je verdacht, vanwege... je afkomst. Dus NIET vanwege je religie of die van je ouders, nee, het staat er duidelijk: Het zijn je WORTELS die je tot gelijkwaardige of ongelijkwaardige Nederlandse burger maken! Is dat racisme? Of is dat geen racisme? Bewijs: Eén van de weinige keren dat W. over deze dingen eens aan de tand werd gevoeld voor de Nederlandse TV, verklaarde hij onomwonden, dat moslims uit de VS NIET geweerd zouden worden uit Nederland, maar niet-moslims uit Indonesië, Palestina, Egypte en de Nederlandse Antillen, WEL!

Er is hier te weinig plaats, om alles te herhalen, wat we voor en na de verkiezingen in Nederland hebben gezegd over de verdachte verbindingen van Wilders met Israëlisch en Amerikaans uiterst-rechts en de doorwerking daarvan, vaak stiekum, in het PVV-program. Daarom verwijs ik naar het label Wilders in De Lage Landen, en Wilders, cq Wilders International, in Huibslog.Veel van die stukken, voorzover ze in het Nederlands zijn, staan ook op Krapuul.

In Europa kunnen we een regering in het grootste van de kleinere landen, waarin, zoals Jobbik in Hongarije, een racistische partij vertegenwoordigd is, missen als kiespijn. Er is 5 minuten moed nodig bij de democratische partijen van Nederland, om Wilders en zijn PVV resoluut af te wijzen.

Ik vrees, dat het een vaag compromis na 5 maanden wordt.

Nederlanders in Europa doen zichzelf vaak tekort

Meer dan twintig jaar lang krom ik al in Brussel en op Europese bijeenkomsten elders m’n tenen, als Hollanders Engels komen spreken (een paar goeie anglofonen niet te na gesproken). Ik heb het over politici en hoge ambtenaren uit Den Haag, over stads- en gewestbestuurders en hun ambtenaren en over vertegenwoordigers van het “middenveld” en ook zakenmensen.
Voor Europese ambtenaren van NL afkomst en de meeste NL Europarlementariërs geldt het volgende niet.

De Nederlandse blog Frontaal Naakt (Jona Lendering) pakt de koe bij de horens. Eerste minister J.P. Balkenende vertoont zich met een shirt waarop staat "F*ck Drugs". De goede man begrijpt niet, dat in de Engelstalige wereld zoiets is "not done". Althans niet door een prime minister. En zeker niet, als hij daarbij ook nog een glas bier in de hand houdt.

Eén dag, twee nieuwsfeiten. Primo: Nederlanders beheersen het Engels zo inadequaat dat onderhandelingen in de politiek er nadeel van ondervinden (Algemeen Dagblad, 5 juni). Secundo: de foto op Geenstijl, (zie boven) van onze premier met een T-shirt ‘fuck drugs‘. De foto vormt de perfecte illustratie van het eerste nieuwsbericht, en dan bedoel ik niet eens dat Balkenende ongewild het gebruik van poppers lijkt aan te bevelen.

Waar komt die Nederlandse hoogmoed vandaan?
Want let maar op: Vertegenwoordigers van kleinere taalgebieden dan het Nederlandse (altijd nog ruim 20 miljoen Europeanen), zoals Litouwers, Slovenen, Denen en Portugezen spreken gewoon hun eigen taal en laten zich (meestal voortreffelijk) simultaan vertalen. om maar te zwijgen van grotere taalgemeenschappen dan de NL: Duits(80 miljoen), Spaans (22 miljoen), Italiaans (bijna 60 mln). Ze spreken soeverein hun eigen taal. Onlangs heeft Duitsland zelfs een Eurocommissaris naar Brussel afgevaardigd, die geen Engels spreekt! (De man doet nu wel een bijscholingscursus om z’n stukken te kunnen lezen).
Lendering zoekt een verklaring:

Die Nederlandse cultuur kenmerkt zich door een zekere directheid. Al in de zeventiende eeuw vonden buitenlandse bezoekers ons onbeleefd. Dat vormt op het eerste gezicht geen aanbeveling, al heeft de historicus Jonathan Israel er wel eens op gewezen dat het tevens een uiting is van een democratische samenleving waarin de feodale hiërarchie ontbrak. Zo heel slecht is het dus niet, maar een Nederlander maakt snel uitglijders als hij de culturele beleefdheidscodes van een vreemde taal negeert.

Is het dus wel “hoogmoed” van onze landgenoten?
Nee, ik denk dat het een onbewuste identificatie is met wat men veronderstelt dat de “Leitkultur” van Europa is. “Daar horen wij ook bij” (Ian Buruma).
Kortom, we willen niet bij de massa van minderheids-talensprekers horen.
Het is het Nederlandse tolerantie-concept ten voeten uit: “U moogt uw barbaarse cultuur vrij beoefenen, mits wij er geen last van hebben (en liefst: voordeel). Dit concept is in globaal- en zelfs in Europees- verband, volstrekt achterhaald. Europa is de Alblasserwaard niet.Lendering:

Ik heb Balkenendes onvermogen te begrijpen hoe hij op anderen overkomt al eens eerder voor Frontaal Naakt beschreven. Zijn gebrek aan zelfkennis neemt me niet voor hem in.

Ach, het is echt niet alleen Balkenende. Het is een stukje typisch Nederlandse cultuur.

Ik leg het eerst even uit aan de hand van wat ik zoal ervaren heb in Brussel en omstreken.

Begin van de vergadering: De NL weigeren verontwaardigd de aangeboden simultaanvertalingen naar het Nederlands. Koptelefoons worden demonstratief terzijde gelegd.

Na de inleiding, enz.: De eerste Nederlandse spreker neemt het woord. Hij (het is maar al te vaak een hij) heeft kennelijk het voorgaande niet begrepen, en begint een statement vol “hollandismen” uit te spreken in het “globish” (global English, maximaal 1500 woordenschat). Verstaanders van het Engels (en zelfs Engelsen) zetten hun koptelefoon op, omdat ze hopen, dat de tolk er nog iets van kan maken. Minuten later zetten ze hem hoofdschuddend weer af.Uit beleefdheid reageert niemand op de voorgaande Nederlandse spreker.
Soms komt een geroutineerde Nederlandstalige diplomaat of euro-ambtenaar nog langs een omweggetje te hulp. Bij een ambtelijke samenvatting, bij voorbeeld, verwoordt hij/zij nog eens in begrijpelijke taal, wat de NL vertegenwoordiger zojuist heeft willen zeggen.

Slotconclusies en resultaat van de vergadering: Vrijwel altijd hebben de NL zichzelf kwaad gedaan, omdat ze de inzet niet (helemaal) hebben begrepen en omdat hun standpunt niet overgekomen is.

------
Wat ik ervan denk:

Nederland heeft vitale Europese belangen in zijn directe omgeving (goede verbindingen met Noordduitsland en het Ruhrgebied, met Londen, via België en Frankrijk wat best ingewikkeld is, last but not least, erkenning van zijn specifieke cultuur en economisch gewicht door de Europese “grootmachten” DE, FR en GB). Daaraan wordt naar mijn mening veel te weinig aandacht besteed door de NL politiek. men gedraagt zich, alsof men nog een koloniale grootmacht was.

Vlamingen die aan dergelijke bijeenkomsten deelnemen, gedragen zich heel anders. Waar het kan, drukken ze zich in het Nederlands uit. Gevolg: Er wordt naar hen geluisterd. Misverstanden zijn zeldzaam. Maar natuurlijk worden hun meningen ingeschat naar hun werkelijke gewicht: Dat van 6 miljoen Europeanen. Niet meer, niet minder.
De zestien miljoen Nederlanders worden, zoals ook hierboven verondersteld, vaak weggezet als een exotisch, onbegrijpelijk, maar onschadelijk volkje van gefrustreerden en verontwaardigden.

Als de PVV-fractie in het Europese parlement, die ten onrechte bijna een derde van de Nederlandse delegatie in dat lichaam vormt, eens wat nuttigs zou willen doen, in plaats van geld verdienen voor Wilders en de boel saboteren, laat ze dan, in lijn met Wilders’ demagogie, eens eisen, dat Nederlandse vertegenwoordigers in Europa, als ze het Frans of Engels niet goed beheersen, Nederlands spreken in Europese gremia!
Komt er misschien toch nog iets nuttigs uit de missie van Barry Madlener c.s.

En ook nog een tip voor Nederlanders in de EU: Probeer het eens in het Frans! – Zelfs al is je koeterwaals beneden alle peil, de Fransen en alle Zuid-Europeanen zullen zo blij zijn met je (linguistische) statement, dat ze blindelings voor jouw standpunten zullen stemmen!

Goddeloze Europeanen roepen de economische straf van God over zich af? (Fox News)

Fox News weet het precies - Wij, Europeanen, zijn een stelletje godverlaten klungels! (Met dank aan Politblogger.eu van Dietmar Näher)

Nee, de onderstaande video is geen fake. Dat de economische problemen van Europa veroorzaakt worden door een stelletje goddeloze klungels, dat meent Fox-News letterlijk:
Popout
Een illustratie van de snel groeiende culturele kloof tussen Europa en de US. Ik geef een vertaling in het Nederlands in de update.

Ik geloof daar persoonlijk niet zoveel van.  De basis-waarden van de Amerikaanse Constitutie komen uit de Europese Verlichting. Veel van de nieuwe inzichten in cultuur, beschaving en economie komen uit de US naar Europa. Al sinds de vijftiger jaren. Een vruchtbare wisselwerking.

Maar de behoeften om zich een tegenstander, een vijand, te scheppen, zijn altijd groot. De Nazis hadden het in de dertiger jaren over de Amerikaanse "Oostkust", waarmee ze de Joden bedoelden. Nu wordt door Amerikaans rechts de zaak omgekeerd: Wij Europeanen, zijn van God los geraakt, en worden daarom gestraft met economisch verval...

Ik ben een groot voorstander van het bevorderen van een gezamenlijke Europese identiteit. Die hebben we namelijk al lang, al blijft zij verborgen. Maar ik verzet me met handen en voeten tegen het identificeren van die identiteit via valse tegenstellingen. Of dat nu tegen Noord-Amerika is of tegen de Islam.

Europa heeft genoeg aan zichzelf. Meer dan genoeg!

De Verlichting verlicht: Voltaire, de Rede en de Beledigingen (FetF, LeMondeBlog) [NL]

De discussie over immigratie zal niet snel wegebben. Veel West-Europese suprematisten, zoals in Nederland Geert Wilders, beroepen zich bij herhaling op de Verlichting. Een achttiende-eeuws tijdperk van intellectuele discussie, openheid en bevrijding. Maar ook: Hebamme van griezelige theorieën en -ismen. Kijken we eens nader naar de grootheden van de Verlichting. Voltaire.

Via mijn Franse blog Toto Le Psycho bij LeMonde.fr, volg ik al enige tijd de collega-blog Fugues et Fougues van Argoul.
Conservatief? Ja! Eerlijk en open? Ook ja!
Conservatieven, zoals ik ze graag per pond zou willen hebben. Als er tenminste een progressieve partner zou bestaan, een meervoudige partner, die op hetzelfde niveau antwoordt.
Das steht aber leider noch aus.

Deze keer kan ik het niet laten, om een post van argoul in zijn geheel (in vertaling) te citeren. Het gaat om een onderwerp dat ons hier in Holland en in Vlaanderen tegenwoordig na aan het hart ligt: De Verlichting.

Jean-Marie Arouet, de verlichte vlegel die net zo oud is geworden als ik hoop dat mij beschoren zal zijn, beheerste als "Voltaire" eigenlijk de hele Franse achttiende eeuw. Tot de Franse Revolutie andere prioriteiten stelde (1789).

Voltaire hield eigenlijk helemaal niet van Jean-Jacques Rousseau, de voorafschaduwing van ideologisch fanatisme, van de mist van de Romantiek en van ongebreideld narcisme. Voltaire was een realist. TE realistisch soms, naar mijn smaak. Hij ontzag zich niet om op zijn Zwitserse landgoed op te treden als pastor van zijn werknemers, hen dwingend zijn zondagse preken bij te wonen in de ondernemingskerk, dat alles onder het excuus van de ongelovige Voltaire, dat de mensen nu eenmaal daaraan behoefte hadden. De Amerikaanse Neoconservatieven, die gelovigen op dezelfde manier bespelen, hebben het van niemand vreemd...

Toch wist de intellectueel (in de moderne zin van het woord) Voltaire, de juiste koers te houden en misbruik door duisterlingen te schilderen voor wat het was. Voltaire's realisme en compromissen (zoals die tegenwoordig aan linkse intellectuelen worden verweten), hielden hem niet af van een aanklacht tegen de onderdrukking van de vrije meningsuiting. Ook al was het die van een tegenstander binnen de Verlichting.

Toen de heersende duisterlingen van het jezuïtisch katholicisme weigerden, om te reageren op Rousseau's "Contrat Social", diens uitgewerkte visie op de toekomstige relaties tussen vorst en burgers, tussen recht en uitvoerende macht, tussen staat en religie, kortom: de principes waarnaar alle democratische maatschappijen sindsdien zich hebben gericht, - toen, ja toen, nam de oude Voltaire zich de verdediging van Rousseau ter harte. Met woorden, die nu ook nog geldig zijn.
Hier volgt argoul:

Voltaire la raison et les injures

Voltaire, de Rede en de Beledigingen

Over het 'Contrat Social' van Rousseau schreef François-Marie Arouet, genaamd Voltaire, het volgende:

« Als dit boek gevaarlijk was, zou men het moeten weerleggen. Een redelijk boek verbranden, wil zeggen: 'We hebben het hart niet om erop te antwoorden". Beledigende boeken, dat zijn de geschriften waarvan je de schrijvers streng moet straffen, want een belediging is een misdaad. ([Voltaire] Idées républicaines, 1762)

Als je aan onze tijd denkt, wat zou er niet allemaal te zeggen zijn in het voetspoor van Voltaire!

« We hebben het hart niet om te antwoorden» is uiteraard van toepassing op de bedienaars van alle mogelijke religies en ideologieën. Maar toch wel in het bijzonder in Frankrijk [en de Lage Landen, HR] op de politici, op de aanstellers van de media en op de bloggers die alleen maar commentariëren om hun eigen reactie te laten zien.

[Ik spaar u de Franse illustraties niet. Argoul bedoelt:] Peillon, Frèche, Mélanchon, Aubry in de gemeenteraad van Rijsel.

[Frèche is de populistische burgemeester van Montpellier, uit de PS gezet, maar beheerst een hele zuid-franse regio; Mélanchon is een linkse opposant  die de PS verlaten heeft voor een links blok; en Martine Aubry is de voorzitster van de Socialistische Partij, oud-minister van Sociale Zaken, heeft de 35-urige werkweek ingevoerd.Is burgemeester van de noord-franse stad Rijsel en voorzitster van de 'communauté urbaine de Lille', de stedelijke regio daar, met 3 miljoen inwoners.]

Maar, gaat Fugues et Fougues verder, ook Bayrou, toen hij tegenover Cohn-Bendit stond, of Hortefeux tegenover de schurken -volgens Sarkozy- , dus het krapuul. Of nog Guillon met z'n gezichtsverlies tegenover Besson. En wie nog allemaal meer.

[Een voor mij acceptabele conservatief pakt ook zijn geloofsgenoten aan. Bayrou, de J-P Balkenende van Frankrijk, ging vreselijk af, toen hij groenen-leider Daniel Cohn-Bendit voor de televisie probeerde te demoniseren vanwege diens optreden als crèche-leider in Frankfort (D), begin zeventiger jaren. Brice Hortefeux is een naar rechts verdwaalde groene leider van weleer, die het groene gedachtegoed vooral ziet als een uitsluiting van niet traditioneel in Frankrijk gevestigde mensen.]

[Moet ik Nederlandse of Vlaamse tegenhangers noemen? De 'columnisten', die, na november 2004, zich haastten om alsjeblieft OOK een doelwit van "moslimextremisten" te worden? De tekenaars van 'cartoons', die echt even erg waren als de Deense voorbeelden? - Ze leven allemaal bij het korte licht van een tv-optreden. Maar de boodschap is rampzalig. Jan met de pet mag denken, dat z'n vooroordelen worden gedeeld door geleerde mensen. Ik noem het: intellectuele prostitutie.]

«Niet genoeg in je mars!», Stel je voor! Voltaire hield zich bezig met de rede, die een uitvloeisel van de intelligentie is, het zesde zintuig dat alle andere vijf (zien, horen, voelen, ruiken en proeven) doet verbleken.

• Voelen, aanraken en proeven zijn anarchistische zintuigen die we volgens de geleerden van de reptielen geërfd hebben. Het gaat om dierlijke capaciteiten, waarvan de mens alleen maar een soort overontwikkelde tak is.
• Zien en horen vereisen al een andere geestelijke gesteldheid. Deze zintuigen produceren een reconstructie in de hersenen waaruit een beeld voortvloeit dat herkenbaar-, plaatsbaar- en herinnerbaar is. Daaruit komen schema's voort, die helpen om beslissingen te nemen en herinneringen op te slaan.
• Alleen de "zinvolle" zin verheft zich boven deze primitieve waarnemingen. Het is de gave van het nadenken. (Dat wil zeggen: Een gedachte projecteren op de omringende werkelijkheid). Men kan daarmee nieuwe ideeën ontwikkelen, zich voorstellingen maken en nadenken over de effecten van wat men doet in de toekomst.

Het is niet moeilijk om in te zien dat deze denkwijze erg schaars is bij politici, media-figuren en bloggers in de commentaar-modus. Ze bestaat, die manier van denken, maar ze is werkelijk te schaars. 

Het gaat er immers om, spontaan en direct te zijn (gevolg van 68?), en niets onbeantwoord te laten...

• De politicus moet absoluut overal een mening over hebben en beloven meteen te doen wat men op dat moment vraagt: hij is dus zelfverzekerd, arrogant en zelfbewust. Nadenken? Wat bedoel je! "Ik Zelf", ik weet alles over alles, ik heb de beste opleiding gehad, ik ben de uitverkorene: van het systeem, van de maatschappij, van God zelf, waarom niet? (Niet waar, François of Ségolène?)

[François Fillon is de eerste minister van Sarkozy, die met meesterhand het woelige wereldje van Frans Rechts bestiert. Ségolène Royal is de zelfgekozen kandidate van de PS voor het Franse presidentschap, die bij gebrek aan nieuwe ideeën de strijd grandioos van Sarkozy verloor in 2007.]

• De clowns van de media (en met 'clowns' wil ik niet zeggen, dat ALLE media-mensen zo zijn) moeten zich vastbijten in hun programma, hun microfoon of hun kolom. Er is geen moment rust. De reclame eist, dat elke seconde gevuld wordt, anders is er wel een onder-50-jarige die naar een andere zender zapt! Nadenken? Waar heb je het over? "Ik Zelf", de gezelligerd, de aanmoediger, de programma-eigenaar, ik besta alleen maar omdat ik zonder ophouden klets, om vooral maar niets te zeggen. Stilte is de dood.
• De commentatoren hebben de neiging om dieper in te gaan op de dingen waarop ze commentaar leveren. Maar, als je blogger bent zie je het zelf: Meer dan drie-vierde van de zogenaamde commentaren zijn simpele reactie-kreten. In de meest reactionnaire zin: oprispingen, emoties en oppervlakkigheden.

« Als dit boek gevaarlijk was, zou men het moeten weerleggen. Een redelijk boek verbranden, wil zeggen: 'We hebben het hart niet om erop te antwoorden. Beledigende boeken, dat zijn de geschriften waarvan je de schrijvers streng moet straffen, want een belediging is een misdaad."

Het geeft te denken, dat in het land van Voltaire de meningen van Voltaire worden genegeerd. Dat de ideeën van Voltaire niet worden toegepast en dat de liberale inspiratie van Voltaire wordt verworpen door degenen die nu beweren dat ze de mensen willen "bevrijden".

Technorati Tags: Rousseau, Enlightenment, Populism, France, Netherlands, Voltaire, Reason,

Mag de CIA wel weten wat wij niet mogen weten over Wilders' geld?

Dit artikel verscheen eerst op Krapuul.nl. Ik werk daaraan mee, omdat we alle krachten moeten bundelen tegen de leugens, waarvan Wilders en zijn bondgenoten profiteren.

"Truth Will Prevail" - George Washington. Or Another Of His Friends.

Gaat de PVV-fractie in het Europees Parlement straks WEL aan de CIA onthullen, wat het Nederlandse publiek NIET mag weten over de financiering van Wilders' eenmansstichting en eenmanspartij?

Deze week gaat het Europees parlement stemmen over de vraag, of "Amerikaanse autoriteiten" weer alles in kopie toegestuurd krijgen, wat jij en ik internationaal overboeken via het SWIFT systeem.
Uitleg: Om gratis in euros geld over te maken of uit de muur te trekken in Eurolanden, gebruik je het SWIFT systeem. Als ik bij voorbeeld eens in de maand geld van mijn Nederlandse ouderdomspensioen overmaak op mijn Belgische rekening (bij dezelfde bank, de ING), verschijnt een waarschuwing op de website: "Gegevens kunnen worden overgedragen aan Amerikaanse Autoriteiten."
Bedankt ING, voor de transparantie. Dat meen ik werkelijk. Want van 2002 tot 2006 stond het rekencentrum van Swift nog in Amerika (hoewel het het hoofdkantoor in Ukkel, bij Brussel gevestigd is) en onze gegevens werden stiekem door NSA en CIA geregistreerd.
Van wederkerigheid is geen sprake. Gegevens worden niet gedeeld met onze eigen geheime diensten. Nederland weet daar alles van, sinds de Amerikaanse autoriteiten in 1995 weigerden om gegevens over Karadzic' Servische troepen te delen met onze militaire missie in Srebrenica. Met als gevolg, dat de interventie van twee Nederlandse straaljagers om de Nederlandse VN-missie aldaar te ondersteunen, half mislukte. Je kunt het hier nalezen.

Nu staat het rekencentrum van Swift in Amsterdam. De VS hebben gevraagd, om gewoon door te mogen gaan met data-mining. Maar daar is nu een Europese toestemming voor nodig. Onze vroegere liberale Eurocommissaris Bolkestein was daar wel voor. Vrijheid, blijheid, niet waar?

Maar z'n voorstel in die richting werd niet overal even enthousiast ontvangen. De Europese discussie sleepte aan tot 30 november vorig jaar, toen een Europese raad van ministers van Binnenlandse Zaken, besloot, dat de CIA haar gang mocht gaan. Die datum was niet toevallig, want op 1 december ging het nieuwe Europese Lissabon-Verdrag in. Dat verdrag machtigt het Europese parlement, om al dan niet toestemming te geven voor dergelijke zaken.

Vanwege een paar technische details die mij ontgaan, ging de vlieger van de lidstaten-ministers niet op. Het EP moet er nu toch ook erover beslissen, wat niet de bedoeling was. Nu adviseert de betrokken commissie van het EP, om de Amerikanen alleen toe te laten, als ze werkelijk iets te zoeken hebben. Logisch, niet waar? Hetzelfde geldt voor het Nederlandse openbaar ministerie, als ze iets willen opzoeken of afluisteren.

Maar dat is niet wat de Amerikaanse administratie wil. Ondanks de zeperds in Irak, enzovoort, is men er in Washington nog steeds hardstikke van overtuigd, dat alleen zij de wijsheid in pacht hebben en dat Nederlandse, Duitse, Franse en Poolse geheime diensten alleen interessant zijn als filialen van de CIA. Zelfs de Engelsen worden niet vertrouwd, zoals blijkt uit het parlementaire onderzoek in Londen over Blair's beslissing om mee te doen met de inval in Irak (2003), dat nu daar plaatsvindt.

Het EP dreigt dus in meerderheid "nee" te zeggen tegen het Amerikaanse mee-lezen van wat ik van Nederland naar België overmaak op mijn ING-rekeningen. Bravo, EP! Europa is echt wel nuttig, zeker nu het Parlement meer te zeggen krijgt.

De Amerikaanse buitenland-minister, Hillary Clinton, belt met de Poolse EP-parlement voorzitter Buzek. Ongezien! Hoopt ze, dat het Poolse zwak voor Amerika zal helpen? Het Europese Parlement heeft een prima kans om te laten zien wie er bij ons de baas is.

Schrijver dezes is er helemaal niet tegen, dat diensten, die terrorisme bestrijden, toegang krijgen tot bankgegevens die daarop slaan. Europese-, Amerikaanse-, Chinese-, whatever. Het is interessant, om te weten, wie geld aan Wilders en zijn stichtingen overmaakt, om de Nederlandse politiek te beïnvloeden. Maar liever NIET in het kader van een eenzijdige en exclusieve overeenkomst, die de CIA maakt tot enige beheerder van onze "geheimen". Daarom moet de SWIFT-CIA overeenkomst worden afgewezen.

Wilders heeft zijn Europese vertegenwoordiging van de PVV in een nauw keurslijf geperst. Ze mogen niet meedoen met ideologische bondgenoten, zoals het Vlaams Belang, de Britse National Party of de Italiaanse Lega Nord. Nu zullen ze echter kleur moeten bekennen.

Wat is belangrijker voor Wilders? Dat hij geen probleem krijgt met zijn neoconservatieve Amerikaanse bondgenoten en dus de Amerikaanse controle over onze euro-overboekingen toestaat? Of blijft hij bij zijn verklaring, dat Nederland het alleen kan, en wijst hij de CIA-controle af?

Het komt erop neer: Mogen de miljoenen die vanuit het buitenland op de Wilders-rekeningen worden gestort (Pipes, "a six number contribution"), NIET worden bekendgemaakt aan het Nederlandse publiek, maar WEL aan de CIA?

Benieuwd, hoe ze straks zullen stemmen, die PVV-vertegenwoordigers van ons in het Europese Parlement....

Vervolging Wilders: Het OM gaat ook op YouTube!

In maart 2008, zette Wilders eindelijk zijn "Fitna" op het internet. En wat hebben we ervan geleerd? Weinig of niets. Vooroordelen, die je ook kunt hebben tegen het Oude testament en het Nieuwe, Paulinische, Testament, werden breed uitgemeten.
Nu heeft het Amsterdamse OM "gewoon" hetzelfde gedaan. Een filmpje op internet over wat het eigenlijk gaat. Een goed initiatief. Verdient navolging. Luister naar pers-officier Otto. Niets garandeert, dat er iets uitkomt. Maar allà.
Hier is de video:

We weten niet wat hieruit zal komen. We steunen uiteraard de rechter, terwijl we betreuren, dat de politiek niet in staat is gebleken om Wilders op zijn plaats te zetten met de middelen die de 2e kamer heeft.
Daarbij valt te denken aan de regels voor schriftelijke vragen van de Tweede Kamer aan de Regering. En, natuurlijk het instellen van regels voor de deelname van uitsluitend democratisch georganiseerde partijen aan de verkiezingen.
Wanneer komt dat aan de orde?