Holland in Europa: Grote Broek - Klein Hartje

foto: Budweiser AG

Is het toevallig, dat Nederland de laatste tijd in Europa het erbij laat zitten? (Zie vorige post: Nederland afwezig in Europa).

Als het niet toevallig is, moet het wel haast liggen aan de regressie die Nederland vertoont op Europees vlak, zo niet op algemeen intellectueel vlak.

Van mijn standplaats uit gezien, verpietert de Europa-receptie in Nederland gelijk op met

• de schrik van Fortuyn,
  
• het opgewarmde historische nationalisme,
  
• de als "cultuurstrijd" verklede xenofobie en
  
• de angstige reacties van de staatslieden en opiniemakers op de afwijzing van de Europese Grondwet.
  

De grote visie van een Mansholt wordt teruggebracht tot "ongevaarlijke" symbolische pruttelpraat over het Straatsburg-Brusselprobleem, de vergoedingen van Europese parlementariërs, en tot een fietsrally van de SP om Erik Meyer de concept-grondwet ergens bij een Eurokantoor in Brussel te laten inleveren.

En dan gauw weer op de fiets terug, om een Leeuwenhose aan te trekken.

Holland trekt een te grote broek aan.

Op het Europese toneel moet het dienen als een kinderlijke provocatie, thuis is het een statement: Jullie een te grote sluier? - Wij een te grote broek!
Ha, Ha!

Onderbroekenlol uit gêne.

Want genant is het: Sinds mei 2005 vragen de andere regeringsleiders aan Bot, Balkenende en aan de VVD-staatssecretaris voor Europese Zaken van wie ik steeds maar de naam vergeet omdat je nooit meer iets van 'm hoort -

• "Wat stelt u voor om nu te gaan doen, nu er blokkade is van een versterking van de Europese structuren, de grotere rol voor het Europese Parlement en al het andere wat erg nodig is, om de uitbreiding van nu en de komende uitbreidingen te kunnen verwerken?"
  
• "Hoe denkt u uit de impasse te komen, nu de rol van de EU op het wereldtoneel, gegeven het extremisme van de huidige VS, en de gevaarlijke fouten die ze maken, noodzakelijkerwijs steeds groter wordt en dus vraagt om een steviger gecoördineerd optreden in het Midden-Oosten, de Balkan, Afrika?"
  
• "Wat denkt uw land bij te dragen, nu gezamenlijk optreden nodig is, om de energievoorziening vanuit Rusland en het nabije Azië veilig te stellen?"

En als antwoord komt alleen gepriegel over Deense cartoons, Turkije en Cyprus, Italiaanse corruptie (even de honderden miljoenen ESF-geld vergeten, die door Zalm in Nederland foutief zijn besteed), vraag om uitstel van executie voor het grondwettelijk verdrag en vrijblijvend gepraat over "normen en waarden".

Holland maakt zich klein, om thuis een grotere broek aan te kunnen trekken.

Maar alle autoriteiten weten, van de VVD, zowel als van het CDA, maar ook van de PvdA, dat dit land al lang niet meer alleen zijn eigen broek op kan houden. Er is geen weg terug meer. Maar ze durven dat niet met zoveel woorden te zeggen aan een publiek, dat bezeten is van een provinciale angst voor globalisering (globalisering waaraan het zijn welvaart te danken heeft). Nee, de angst wordt zelfs ongestraft en onweersproken aangewakkerd door een hele horde van ex-linkse intellectuelen. Populisme, demagogie en na ons komt de zondvloed.

Het Grote Navelstaren vreet alle energie.
Dat de wereld intussen doordraait, wordt genegeerd.

Daarom is Nederland zo pijnlijk afwezig in Europa.

Nederland afwezig in Europa

Barcelona, 1.6.06, behind the table: Helga Dünger-Löper, Albert Bore, Danuta Hübner, Joan Clos, Pasqual Maragall, Jan Olbrycht, Gábor Demszky and Malcolm Green.

Het valt me de laatste tijd steeds meer op.
Nederland schittert door afwezigheid in Europa.

Ik neem als voorbeeld de Europese Conferentie van Regios en Steden van 1/2 juni in Barcelona. "Barcelona" was een laatste kans, om de ramp van het verdwijnen van een specifiek "urban" budget in de structurele fondsen onder de meerjarenbegroting 2007-2013 van de EU te voorkomen, of althans te verzachten. (Zie mijn beschouwingen daarover bij e-urban: Journal: [EN] en de reactie van URBACT [EN], [FR].)

Omdat Nederland niet of nauwelijks europees-relatief arme regios heeft, is het land voor bestrijding van stedelijke problemen en van de groeiende kloof tussen arm en rijk, aangewezen op de stimulans die is uitgegaan van de Europese "Urban" fondsen. Een stimulans, die, behalve een welkome medefinanciering op stadsniveau, vooral ook een vernieuwing en verbetering mogelijk heeft gemaakt van de gebiedsgerichte, integrale, aanpak van achterstandswijken.

Dat wordt in Europa het "urban acquis" genoemd: het verworven inzicht, de verworven ervaring, om beter en efficienter integraal stadsproblemen aan te pakken. Het "urban acquis" is vastgelegd in Europese dokumenten. Niemand betwist het. iedereen was zelfs enthousiast. Zó moest het verder!

Maar toen eind 2005 door de regeringsleiders compromissen moesten worden gesloten over de meerjarenbegroting, was de situatie aldus: de begroting van de commissie werd gebonden aan een plafond van ongeveer 2% van het EU-nationaal produkt, er mocht niet of nauwelijks gesleuteld worden aan de landbouwsubsidies, die groeiden als gevolg van de uitbreiding van de EU met landbouwstaten - dus, er moest elders worden bezuinigd, met name in de structuurfondsen (regionale ontwikkeling en het ESF, het Europees Sociaal Fonds). Daaraan viel "Urban" ten prooi.

Regio's, stedennetwerken, de commissarissen voor Regios en Sociale Zaken en hun ambtelijke staven in Brussel, de betrokken commissies van het Europees Parlement, - alles gonst van bedrijvigheid, om de ramp zoveel mogelijk te keren. Nederland heeft hier toch werkelijk wel het een en ander "at stake": De landbouwsubsidies zijn een aflopende zaak, het land heeft volop meegewerkt aan- en geprofiteerd van- het "urban acquis". Maar toch steekt het, noch op regeringsniveau, noch op regionaal- of stedelijk niveau, een poot uit, om het tij te keren.

Onder de welgeteld ruim 300 deelnemers in Barcelona, waren er twee uit Nederland. Of drie, als ik mezelf meetel, maar ik vertegenwoordig op dit moment niets Nederlands. Het waren: Ambtenaar Wouter Bringmann van de Directie Grote-Stedenbeleid van het ministerie van BZK, die naar gewoonte een observerende rol vervulde, en Max Jeleniewski die de tweede dag langskwam uit Rotterdam, om in een werkgroep een bijdrage te leveren in de vorm van een powerpoint-presentatie, gericht op public relations voor de Maasstad. Op zich is daar niets mis mee. Beiden vervulden hun professioneel bepaalde rol.

Maar een feit blijft, dat de Nederlandse grote steden qua gewicht niet of nauwelijks aanwezig waren op deze manifestatie.

Is dat toevallig?
Kan zijn. In Stockholm (de stedenconferentie van april dit jaar), was Den Haag's burgemeester en EuroCities-prominent Wim Deetman prominent aangekondigd, maar nauwelijk prominent aanwezig.

Kan dus ook niet toevallig zijn.

Ik wijt dat van mijn kant nu eens NIET aan een malaise van "Europa", maar aan een authentiek NEDERLANDSE malaise, waarover meer in de volgende post.

380 millioen EU mobiel-gebruikers worden bestolen

O.K. Laten we het eens proberen. 't Is de moeite waard. Translingual cross posting.

In mijn oerblog, 'At Home in Europe', heb ik een serie gemaakt over de strijd om een eerlijke tarifering van mobiele oproepen in Europa. Hier volgt daarvan een samenvatting in het Nederlands.

Vandaag was een dubbel feestelijke dag: Nadat Vodafone, grote operator, bijna overal in Europa present, onder dreiging van een Europese maatregel al twee of drie weken geleden had aangekondigd, dat ze hun "roaming" tarieven zouden verlagen met 50%, volgen nu ook de grote andere, transnationale providers: Orange, T-One, enz.

Wat zijn "roaming" tarieven?
Dat is een extra duur tarief dat je provider aanrekent, als je (in het buitenland) gebruik maakt van het netwerk van een collega-operator, zowel om te bellen of te sturen als om oproepen of sms-en te ontvangen.
De meeste mensen worden daarmee alleen geconfronteerd tijdens hun zomervakantie of skivakantie. Het is vervelend, duur, maar ach - laat maar. Grotere internationale bedrijven hebben hun eigen intra-netwerk met forse kortingen voor internationale verbindingen, zowel per telefoon als per GPRS, UMTS of G3. De kleinere, europees werkende, bedrijven zoals dat van ondergetekende, komen daarvoor niet in aanmerking. We betalen dus tientallen euros per maand extra aan Proximus (eigenaars: Belgacom en Vodafone) voor "roaming" verbindingen.

Als je, zoals wij, het nadeel hebt, om in een klein land te wonen, heb je veel "roaming" dus veel extra kosten. De Europese Commissie in de persoon van de Commissaris voor de (mobiele) telefonie, Viviane Reding is al sinds vorig jaar bezig om daar wat tegen te doen. Die extra hoge tarieven zijn namelijk volstrekte onzin. Ziehier waarom:

Mobiele telefonie (en mobiele data-overdracht) werken ongeveer net zo als het internet: als een netwerk van netwerken, waarover, zonder menselijke tussenkomst, computergestuurde dataverbindingen worden opgebouwd, gemonitord en afgebroken (en in rekening gebracht). Het maakt weinig uit, over welke afstand dat gebeurt. En de transnationale verbindingen zijn niet anders dan de verbindingen tussen sub-netwerken binnen een bepaald land. De extra in rekening gebrachte kosten zijn dus nergens anders op gebaseerd, dan traditionele nationale territoria, waarbinnen concessies zijn verleend.

De extra voor transnationale verbindingen in rekening gebrachte tarieven vormen ongeveer 15 à 20 % van de "winst" van telecom-bedrijven. Begrijpelijk, dat die bedrijven deze gemakkelijke winstbron niet graag zien verdwijnen. Maar ook begrijpelijk, dat de consumenten daarvan meer dan genoeg hebben. Het is dus een goed initiatief geweest van de Commissie, om, net zoals dat is gebeurd met de banken, die bij de invoering van de euro wilden vasthouden aan extra tarieven voor "omwisseling" van euros in .... euros (!) bij transnationale transacties en geldopnames, daartegenover een verbod te zetten. Argument van de banken was, dat dergelijke tarieven traditioneel deel uitmaken van hun inkomstenstroom en dat het wegvallen daarvan, hen "arm" zou maken.

We hebben allemaal kunnen zien, dat er geen bank failliet is gegaan, nadat de EU hen had opgelegd, geen extra tarieven meer te rekenen voor transnationale overboekingen of geldopnames in euros. Je kunt tegenwoordig in Duitsland, Frankrijk of Oostenrijk zonder extra kosten geld uit de muur halen met je bankkaart met "Maestro"functie.

Het is overduidelijk, dat dat ook op dezelfde manier kan met internationale telefonie.
Maar wat zien we? Telecom-operatoren doen een beroep op de regelvrijheid waarop marktdeelnemers een recht schijnen te hebben, om de voornemens van de EU-Commissie te bestrijden. Treden we nu even in hun redenering en aanvaarden we het axioma van de marktwerking, dan zien we toch iets heel merkwaardigs. Het is namelijk niet de EU-Commissie, die vasthoudt aan niet-marktconforme verstorende grenzen, maar de telecom-maatschappijen zelf!

Immers, de grenzen van de nationale concessies zijn technologisch gezien volstrekt willekeurig en vertegenwoordigen geen extra kostenpost voor de providers. Zeker niet, als, zoals voor de meesten het geval is, ze werkzaam zijn aan beide kanten van de grens. Zo kan ik bijna heel Europa doorreizen, zonder dat mijn mobiel behoeft af te zien van de vodafone-netwerken die erin zijn geprogrammeerd via Proximus-Vodafone. Maar ik heb niet of nauwelijks voordeel van de uitgebreidheid van de Vodafone-netwerken. Alleen Vodafone-zelf.

Dit is dus een misstand, die snel uit weg moet worden geruimd. Een typisch voorbeeld van datgene waarnaar de EU zo naarstig zoekt sinds de referendum-débacles van 2005: Iets wat duidelijk voordeel brengt in de prortemonnees (dus in de harten), van de gewone Europese burgers!

Maar, ach, zie wat er gebeurt: De (althans: sommige) maatschappijen doen een kleine stap in de richting van vermindering van de extra kosten voor roaming, en... de Financial Times van 13 juni 2006 kondigt tevreden aan, dat ook de Commissie bezig is aan een "vereenvoudiging" van haar voorstel, ten gunste van de telecom-maatschappijen.

Eenvoudigen van geest, zoals ondergetekende, vragen zich nieuwsgiering af, wat er nu nog "eenvoudiger" zou kunnen zijn, dat het gewoonweg afschaffen van de extra roaming tarieven, zoals de Europese Commissie aanvankelijk voorstelde. Welnu, die vereenvoudiging blijkt een ingewikkelde zaak te zijn, waarbij het erop neer zou moeten gaan komen, dat internationale verbindingen blijvend 30% meer zouden moeten gaan kosten dan interne verbindingen. Een slap compromis, gemotiveerd vanuit "gezonde economische overwegingen", die evenwel gebaseerd zijn op een ongezonde basis.

Het is namelijk niet de schuld van de consumenten, dat te veel en te kleine concessies voor mobiele telefonie en dataverkeer zijn uitgegeven (verkocht) via nationale staten (die daaraan miljarden verdiend hebben). Inderdaad zou de marktgedreven sanering die op dit moment al plaatsvindt onder het te grote aantal aanbieders, versneld worden door het wegvallen van de oneigenlijke extra inkomstenbron van de hoge roaming charges. Maar sinds wanneer zijn de absolute gelovers in de marktwerking daarvoor bang? Sinds wanneer geldt de unificatie van de markt (en de bijkomende voordelen daarvan) alléén voor de aanbieders en niet meer voor de afnemers?

- Ik heb altijd geleerd, dat de onbelemmerde vrijheid van de consument, om, bij gelijkwaardige produktaanbiedingen te kunnen kiezen voor het voordeligste aanbod, de motor, ja de ziel, van juist die marktwerking is. Daaruit komt immers de eerlijke concurrentie voort, die onder andere ook prikkels verschaft tot permanente technologische innovatie en stroomlijning?

Maar de telecom-operatoren zeggen (ik citeer de FT van 13/6:)

Ms Reding had initially proposed that, while abroad, consumers were charged the same price they paid to use their phones in their home countries. Operators argued this move would lead consumers to register with mobile phone groups abroad to benefit from lower fees.
(Vertaling: Mw. Reding had oorspronkelijk voorgesteld, dat consumenten, wanneer ze in het buitenland zijn, dezelfde prijzen betalen als wanneer ze hun telefoon in het thuisland zouden gebruiken. Operatoren betoogden echter, dat hierdoor consumenten abonnementen zouden gaan nemen bij goedkopere operatoren in het buitenland om van de lagere lasten te profiteren.)

Ja, natuurlijk. Haalt je de koekoek. Dat is toch een normaal recht van de consument!
Duidelijk blijkt hier, dat het de telecom-maatschappijen zijn, die tegen alle marktwerkings-logica in, een kunstmatige compartementalisering van de markt willen handhaven om, van een willekeurig deel van hun klantenbestand (namelijk de bewoners van kleine landen, die dus veel buitenland hebben) hoge extra inkomsten te kunnen blijven vangen.

De zogenaamde "vereenvoudiging" die nu kennelijk in Brussel wordt uitgedacht, dient hardhandig bestreden te worden. Een Europa-brede weigering om meer dan 10% extra te betalen voor internationale verbindingen, zou tot stand moeten komen. Een consumenten-staking dus. Ter ondersteuning van het oorspronkelijke idee van Mw. Reding.

Hoe gaan we dat in het vat gieten? Rechtskundige bijstand is hier gewenst! Een standaard-brief om te sturen naar je telecom-provider? Met afschrift aan de Europese Commissie, c.q. het Europese Parlement? Een comitee met Bolkestein erin, die immers, als Europees Commissaris, de banken gedwongen heeft om volledig af te zien van transnationale tarieven binnen de eurozone?

Suggesties welkom!

Niemand begrijpt er meer iets van

"Le Monde" heeft nog een correspondent in Nederland, die de lezers vertelt, dat een grote meerderheid van de landgenoten niets moet hebben van de pedofiele kieslijst.
Maar neem het Spaanse "El Pais" van zaterdag 3 juni, toch ook geen naief sensatieblad: Het komt erop neer, dat de Hollanders gek zijn geworden - eerst Hirsi Ali wegjagen en dan ook nog toelaten dat de fanclub van "Martijn" aan de verkiezingen gaat meedoen.
Ik denk echt niet, dat de Nederlandse ambassadeurs daaraan nog iets kunnen doen. En Bolkestein, met zijn ingezonden stuk in de 'Financial Times' ook niet.
En denk niet, dat iedereen het met de wereldkampioenschappen voetbal wel vergeten zal zijn.
Adopteer de vijf pakistaanse maagden, die tegen hun wil worden uitgeleverd aan een vijandige clan. Maar het blijft stil rond het Binnenhof.

Update:
Sinds we, tot op het niveau van buitenlandminister Bot (verdedigde de Deense spotprenten), overal rondbazuinen, dat bij ons "vrijheid van meningsuiting" betekent dat je onverantwoordelijk mag handelen, dus:

• mensen als groep beledigen (Hirsi Ali, over de spotprenten, in, of all places, Berlijn)
  
• zeggen wat je denkt, voordat je nagedacht hebt (Marco Pastors),
• en zonder rekening te houden met mensen die reden hebben om ultragevoelig te zijn voor bepaalde dingen (vernietigingskampen: Theo van Gogh met zijn "caramel"-grap), want jouw ongefilterde gevoelens komen éérst -

sinds dat gesneden koek is geworden bij de Hollandse jongens van de gestampte pot, kun je ook niet meer optreden tegen mensen, zoals de pedofielen van "Martijn", als ze gebruikmakend van de vrijheid van meningsuiting die ze natuurlijk hebben, indirect oproepen tot het openen van alle sluizen naar sexueel kindermisbruik.
Een dergelijk optreden is traumatisch voor ouders en kinderen die met kindermisbruik te maken hebben of hebben gehad. Je kunt dat vergelijken met de familieleden van concentratiekampslachtoffers. Die worden dan ook terecht beschermd tegen negationisten.

De "vrijheid van meningsuiting" is ondergeschikt aan beschaafd gedrag, aan sociaal gedrag.

Wie dat niet begrijpt, moet dan maar tegen verbod of tegen straf oplopen.

Ik ben benieuwd, of nu ook de kampioenen van de beledigings-vrijheid, zoals we die hebben leren kennen bij de Mohammed-spotprenten en de Hirsi-Ali film, tot in het buitenland in het geweer zullen komen, om het bestaansrecht van de pedofielen-partij te verdedigen.

Ik denk van niet.

Geert Wilders heeft al om een verbod gevraagd van een formatie "met zulke schadelijke ideeën".
-Wat nu? Is de "schadelijkheid" van bepaalde ideeën (niet eens: handelingen) nu ineens toch wèl een criterium voor civilisering van de vrijheid van meningsuiting? Gold dat dan niet voor Moslims?

Misschien begrijpen sommige mensen nu, dat in de rest van Europa niemand er meer wat van begrijpt. En niet alleen niet begrijpt - het begint langzamerhand behoorlijk irritant te worden voor Europese medeburgers uit normale landen.
Ze worden er in Amerika op aangesproken, want de neoconservatieve en patriottisch-religieuze media daar, gooien alles op één hoop, om de verwording van het "oude" Europa maar duidelijk te maken aan de huisvrouw in het Midden-Westen, die denkt dat haar zoon in Irak vecht tegen het Franse verraad aan het Christendom of zoiets.

Inderdaad, Wilders, het is "schadelijk". Schadelijk voor de handel, voor de economie, voor Nederland als vestigingsplaats. En bedenk ook eens hoe schadelijk uw xenofobie is. Om precies dezelfde redenen.

Benieuwd ben ik ook, of Bolkestein weer een apologie gaat schrijven in de "Financial Times".