Over de Nederlandse taal in de EU

Pardon, sorry: de vorige post was bijna helemaal in het Engels. Toch blijft het m'n ambitie om over Europa in gewoon Nederlands te schrijven. En Europeanen ertoe te brengen, om het Nederlands te aanvaarden als één van de belangrijke Europese talen.

Nederlanders, gretig als ze zijn om de wereld toe te spreken in onbehouwen Engels, doen zichzelf in Europa tekort. Voor de toehoorder is het vaak niet om aan te horen, dus de boodschap gaat de mist in. Voor de spreker/spreekster is het frustrerend, want nu juist die belangrijke nuance gaat verloren in de eigen vertaling naar het Engels. Een onbewuste reactie is dan, om luider te gaan spreken en zichzelf te gaan herhalen. Heb ik veel gezien en gehoord hier in Brussel. Werkt niet Erger: Werkt totaal averechts!

Daar komt nog bij, dat de meeste Nederlanders er zo trots op zijn, dat ze zich in een wereldtaal denken te kunnen uitdrukken, dat ze vergeten, dat meer dan de helft van de Europese toehoorders niet of onvoldoende Engels verstaat. Hùn lingua franca is dan vaak het Frans (geldt voor Italianen, Spanjaarden, Portugezen, enz.). En denk je eens in, wat voor deze niet-franstaligen de vertaling vanuit gebrekkig Engels in niet beter Frans betekent. Juist: ze luisteren al lang niet meer.

Voor onze Vlaamse vrienden, die een heel wat langere ervaring hebben met tweetaligheid dan Nederlanders, is deze eeuwige herhaling van de Hollandse ongearticuleerde schreeuw in steenkolenengels, niets meer of minder dan een nagel aan de doodskist. Nederlandstalige Belgen en Nederlanders samen vertegenwoordigen meer dan 20 miljoen Europeanen, ongeveer even veel als Spaanstaligen. Er lopen tientallen prima tolken rond die jouw gedachten synchroon kunnen vertalen in prima Engels, Frans, Duits of Italiaans. 't Is oliedom, om daarvan geen gebruik te maken. Nederlanders (en Vlamingen) hebben het onvervreemdbare recht, om zich in de EU in hun eigen taal uit te drukken en ze kunnen ervan op aan, dat ze daarbij perfect vertaald worden naar hun gehoor. Bestaan er twijfels of aarzelingen in de EU om overal en altijd exotische taaleigens als het Lets of zelfs het Tsjechisch (4 miljoen sprekers) te vertalen en via vertaling te bedienen - voor het Nederlands bestaat daaraan geen twijfel of weifel: Het is gewoon een grote Europese taal, zij het geen werktaal, zoals het Engels, Frans, of, terecht ook meer en meer het Duits (90 miljoen native speakers, tweede taal voor nog eens ettelijke miljoenen).
Het zou interessant zijn, om eens na te gaan hoe het komt, dat Nederlanders er zo op staan geen Nederlands te spreken in Europa, terwijl de meestal perfekt tweetalige Vlamingen juist wèl respect voor het NL eisen. Niet de Vlamingen (pardon: nederlandstalige Belgen) zijn daarmee een uitzondering, maar de Hollanders. Want geloof maar niet dat Portugezen (5 miljoen), Grieken (4,5 miljoen) of Denen (3,5 miljoen), ook al spreken en verstaan ze perfekt één van de drie hoofdtalen van de EU, hun statements in een andere taal dan de eigen afleggen!

Om daarop dieper te kunnen ingaan, hebben we vanaf deze week een nieuwe blog: De Lage Landen. Kunnen we hier in de Nederlandstalige EuroBlog ons blijven concentreren op Europese hoofdzaken. En kunnen we onder ons, bij DLL, het eens goed hebben over onszelf, onze gekkigheden, onze kwaliteiten en aktuele NL-diskussies.

Want het blijft een paradox: Sinds enkele jaren vragen we in eigen land van immigranten een mate van integratie (eigenlijk: aanpassing, assimilatie), juist ook op taalgebied ("Rotterdammers spreken Nederlands op straat"), terwijl we zelf in het buitenland over onze taal (dus onze cultuur en de fijne nuance van onze interventies) wegwerperig doen!

Als ik in 2006 zelf immigrant was in Nederland, zou ik er ook niks meer van begrijpen.

Dat is dus, wat we noemen: een paradox.